Over smaak vandaag

Dat hoopte ik al, want gisteren gebeurde er iets grappigs.

Natuurlijk gaat het dan over smaak! Dit boek is niet alleen heel leuk, het staat ook nog eens bol van de synchroniciteit.*

En hoe meer je daarop let, hoe meer je het ziet. Of het wilt zien, en dat is ook goed, want het resultaat is hetzelfde: vertrouwen.

Oké.

Over smaak.

Snoep zonder gelatine

Gisteren zitten we aan de lunch. Eric, Carmen en ik, Felix was al opgestaan. Dat doet ‘ie altijd. Achter zijn Playstation kan hij uren zitten, aan tafel nog geen 5 minuten. Met één been over de bank geslagen, zegt hij: ‘ik weet nog dat wij vroeger snoepjes kregen zonder gelatine.’ 

Stilte. Ja, dat weet ik ook nog wel. En Carmen ook. Die moet keihard lachen volgens mij. Eric in ieder geval. ‘En volgens mij ook zonder suiker’, gaat hij verder. Ik weet het wel zeker. ‘Ja, ook zonder suiker’, zeg ik. En nu ik beken, gaan ze los. 

‘Gatverdamme! Die waren zo vies! Krijg je snoep, krijg je snoep zonder suiker! Waar kwamen die vandaan?’ Carmen weet het nog, ik zie haar ogen afdwalen naar het rekje met hangsnoepjes in de Groene Winkel. 

‘Snoepjes zonder suiker, echt, mam...', zegt Felix als een agent van Buro Halt. 

 ‘Ja, dat is mama’, zegt Eric. En ook de kinderen kijken me lief aan, ‘wat heeft ze het toch goed met ons voor.’ Of denken ze, ‘die spoort niet’.

Gelukkig gaat papa nu vaak boodschappen doen (Corona-tijd, sfeer in de winkel, gevoelige dame). In de kast hebben we: Tikkels met drop en fruit. Dropduo’s van drop met fruit. Zure dropduo’s, met citrusfruit. 

Oké.

Verder over smaak.

Vegan taart

Vanochtend. Hond Gypsy heeft in het oud papier de doos van een vegan taart gevonden. ‘Gypsy houdt van vegan taart!’ roep ik. 

‘Veegaaan taaaart’, hoor ik Felix zeggen, alsof hij het probeert te proeven, blij dat hij het niet hoeft te eten. ‘Vegan taaaart’, hoor ik hem nog, mompeled, scrollend door Instagram, de trap op naar boven, naar school. Daar zal het best meevallen vandaag, alles beter dan vegan taart. 

Wat zegt de wetenschap over smaak?

Tot slot een wetenschappelijk feit in Simple Abundance. Opletten, deze is interessant.

Als kind heb je veel meer smaakpapillen dan als je volwassenen bent. Dat klinkt nu ineens als vegan taart. Volwassen. Zo, nu ben je volwassen, dat wil zeggen. Je proeft minder, ziet steeds slechter, je oren gaan achteruit en de rest ook. 

Nee! Eén, je bent zo oud als je je voelt. En je kan van alles trainen. Je smaak ook.

Tip van de dag: loop een markt op, een buitenlandse supermarkt in, of ga naar het kruidenrek in de Albert Heijn. En verwen je smaakpapillen. Via je neus.

Smaak is ‘t kleine zusje van broer Reuk. Zodra Reuk groen licht geeft, slaat Smaak toe. In Corona-tijd, op anderhalve meter, doe je het met je instinct, je gut feeling en intuïtie.

Proeven op gevoel.

Zin in het leven

Taste for life, voed je taste for life. Je zin in het leven. Dat doet me denken aan het nummer Lust for Life van Iggy Pop, wat ik gisteren op m’n playlist zette. Over synchroniciteit gesproken.

Zo, genoeg geschreven. Ik vond het allemaal samenhangen, maar nu ik het nalees weet ik het zonet niet.

En ik had nog iets, maar dat vertel ik vast morgen. Over kijken.

Tot dan!

Liefs Barbara

* Synchroniciteit, vrij geïnterpreteerd: schijnbare toevalligheden in je leven, die, als je er op gaat letten, zich vermenigvuldigen en ontpoppen als richtingaanwijzers. Dat geeft een gevoel van magie, zin en vertrouwen in je leven.

Een paar voorbeelden.

Sinds ik deze week schreef over make-up, parfum en basilicum in plaats van koffie:

1. ben ik mijn oogpotlood kwijt. Je weet wel, dat zelfde lijntje van de afgelopen 4 jaar. En nu draag ik, hé leuk, 3 kleuren oogschaduw.

2. is mijn parfum op. Ik vond nog een proefje Bloom van Gucci en hé, lekker! Ik denk dat die het wordt voor Moederdag.

3. is het koffiezetapparaat stuk. Dus ik heb basilicum gekocht en dit is de uitwerking op mij:

Kriebel in mijn neus en een giechelbui. Bij herhaling. Een rare giechel die me doet denken aan lachgas. Van horen zeggen, want dat ken ik verder niet.

De afbeelding is van kunstenaar Ohara Hale. De hele serie afbeeldingen zie je op Instagram, bij @brainpicker, het account van Maria Popova, die prachtig schrijft over de raakvlakken tussen kunst, wetenschap, boeken en persoonlijke ontwikkeling.