Progress, not perfection.

Ga voor ontwikkeling, niet voor perfectie.

Dat is een prachtige om te onthouden. Een korte zin en veelzeggend. Eentje die de deur direct weer open zet, als je vast bent gelopen.

Als het niet perfect hoeft, dan zou ik…

Een andere favoriet van mij is, ‘als ik het niet perfect zou hoeven doen, dan zou ik proberen…’ Hoeveel energie er dan vrijkomt! Een heleboel levensenergie. Ik zie het beeld voor me van nieuwsgierigheid, enthousiasme en onderzoeksdrang, achter een glazen wand, dringen tot het naar buiten mag. Vies en nat worden!

Perfectie

Perfectie. Ik heb er al veel over geschreven. Mijn vorige 100 Dagen Project gaat daar over, het proces van perfectie loslaten. In mijn eerste evaluatie schreef ik, ‘met elke blog die ik publiceer, sterft een stukje perfectionist in mij.’

En gisteren nog in de nieuwsbrief, ‘gelukkig heb ik die strijd vorig jaar geleverd, dat is het voordeel van een tweede ronde’.

Deze ronde heeft weer eigen uitdagingen overigens. Ik schrijf mijn evaluatie nog en hou je op de hoogte. Ik heb het nog niet helemaal helder.

Jij ook doen hè, als je meedoet met het 100 Dagen Project. Een evaluatie, al is het in je hoofd. Ook al ben je gestopt of niet eens gestart. Het is leuk om te kijken naar je wensen, verlangens, wat het voedt, waar je op afhaakt, wat er tussenkomt. Hoe je met jezelf omgaat.

Heel

Je hoeft jezelf niet op de kop te zitten als je de dingen graag mooi, af en heel hebt. Dat is een prachtige eigenschap.

Er is een punt waar je oversteekt, en dat mag je in beeld krijgen. De grens waar je niet tevreden bent, het jezelf kwalijk neemt als het niet zo af is als je hoopte. Dat je je daar slecht over voelt, minderwaardig, onrustig. Dat je met geleende tijd en energie gaat proberen het toch heel te krijgen.

De kunst is om dat punt te herkennen. Ik voel het aan mijn humeur. Als ik serieus word, ga klagen, chagrijnig en snauwen. Als ik in mijn hoofd ergens anders ben dan waar mijn lijf is. De belangrijkste indicatie is dat ik me onvrij voel en mijn gevoel voor humor kwijt raak. Dan wordt het tijd om het los te schudden en afstand te nemen.

Als je dan toch doorgaat, dan is het interessant om te kijken waarom. Ben je dan liever, een beter mens? Voor anderen, voor jezelf?

Time out

Progress, not perfection.

Tot slot nog eentje die de weg direct vrijmaakt: ‘ik lever de kwantiteit, The Force (God, het Universum) oordeelt over de kwaliteit’.

Nu bijvoorbeeld. Tijd voor een punt. Niet volledig over perfectie, daar kan je een heel boek over schrijven. Maar wel mooi aangestipt.

Liefs,

Barbara

PS over perfectie, en vooral het verlangen naar heelheid. Als dat jouw leven lang al een thema is, dan is het de moeite waard om iets te lezen over womb twin survivors. De theorie dat een zwangerschap is gestart als een twee- of meerling en dat daarvan een eenling is geboren, de overlever die verlangt naar heelheid. Althea Hayton heeft er veel over geschreven. Als je vragen hebt, mail me.