De tuin.

Een typisch gevalletje perfectionisme, wat mij betreft. 

Geen idee waar te beginnen, dus begin ik maar niet. En als ik begin, dan wil ik het tot een goed einde brengen. Alsof er een einde zit aan een tuin. 

Dat is de eerste en grootste misvatting in mijn tuin-leven. Een tuin, net als het leven, is altijd in ontwikkeling.

Stel je voor dat je nu af en klaar bent, jij, de tuin. En verder niks. Dag na dag een herhaling van zetten, niks nieuws, geen ontwikkeling. Of alleen een controleerbare, voorspelbare routine. Dat lijkt me heel saai. Even rustig, en dan saai en geestdodend. 

Nieuwsgierig

Sarah schrijft vandaag dat een tuin een ver van haar bed show was. Tot ze haar verlangen en nieuwsgierigheid volgde en eraan begon. Wat nu de plek, en het werk is, waar ze haar gedachten kan loslaten. 

Zo ook ik. Ik ben er aan begonnen. Ik was nieuwsgierig en had trouwens geen keus met een tuin als deze. Ja, betegelen. Nee dus.

Ik heb tot nu geleerd dat de tuin veerkrachtig is en dat ik mag leren. Mijn trots en lievelingen zijn de vlinderstruiken, een stuk of 25, twee kleuren paars, lila, en een witte. Die kleur heet goud volgens mij. Platina zou ik dan zeggen. 

Volle bos

Van lange staken, naar volle bossen. Vol vlinders weer straks. Luizen zijn dol op de vlinderstruiken. ‘t Eerste jaar ging ik ze te lijf. Met Google, spiritus, de tuinslang, mijn hand boven de koopknop van heel veel lieveheersbeestjes. 

Nu laat ik ‘t. Is een jonge spruit echt vergeven van de luis, dan knip ik die er uit. Voor mijn gemoedsrust en gevoel van controle, het haalt verder niet veel uit. 

Trail & error

De appelboom heb ik vorig jaar versnoeid. Ik deed wat ik de fruittelers zag doen, niet wetende dat zij beknopte laagstammen hebben en ik een ouderwetse Elstar. De druif heb ik ook nog niet helemaal door. Al heb ik het gevoel dat ‘ie dit jaar goed reageert op wat ik vorig jaar heb gedaan. 

Tijd, trail & error. Net het echte leven, de tuin. Een spiegel en handleiding voor mijn meditaties, en een geduldige mentor. 

Vast tot in nog heel wat verhalen over de tuin.

Liefs,

Barbara