Een prachtig hoofdstuk vandaag.

Zo lief en aanmoedigend. 

Het gaat over verpotten. De plant, en jezelf, ruimte geven om te groeien.

Verpotten. Ik dacht er aan toen ik vanochtend mijn koffie pakte op weg dit hoofdstuk.

Hoe kwam ik er bij?

Ik droomde het

Ik droomde vannacht dat ik een oase van planten had. Twee tafels vol. Ik was ze vergeten water te geven. Deze droom ken ik van vroeger. Vergeten de baby te voeden, de katten geen eten. En niet een uurtje. Nee, paniek-veroorzakend lang vergeten. 

De planten in mijn droom waren te redden. Ze hadden water nodig, voeding, en, een nieuwe pot.

 

Voorbereiding

Bij mij staan ook een paar planten die toe zijn aan nieuwe aarde. De koffie liep door en ik dacht, een plantentafel, waar je alles bij de hand hebt. 

Net als een opgeruimde gereedschapskist, voorraadkast, kruidenlade. Een mand voor de bonte en een voor de witte was. Schuren, plamuren en afnemen voordat je gaat schilderen. In een legging naar de sportschool in plaats van je spijkerbroek. 

Voorbereiden.

Voordat ik de zakken aarde heb gevonden, cactusaarde, stekaarde, gewone aarde, en een geschikte pot, dan schuif ik de klus al door. En dat is nog allemaal in mijn hoofd.

Soms is een sprong te groot. Van wortels uit de pot tot fris in nieuwe aarde. Daar zitten stappen tussen. 

Maak het behapbaar

Deel het project op in behapbare stukken. 

Ik doe het deze dagen met zoon Felix. Project toetsweek. Ik ben voor eigen verantwoordelijkheid, zelf ontdekken en leren van je eigen fouten. Maar als ik er nu niet naast ga zitten, hem help met plannen en er op toe zie, met een strenge hand links en paaien rechts, dat hij het werk ook echt doet, dan komt het neer op toezien hoe hij verzuipt. In iets wat hij nu gewoon niet overziet.

Deel het op in hapklare brokken. 

De eerste stap

Als je wilt gaan tekenen, dan is je potloden slijpen een mooie eerste stap. Daarna zie je het wel weer. Ruikt nog lekker ook. 

Als je wilt koken, is het fijn als je de boodschappen in huis hebt, ze op een rijtje op het aanrecht legt. Met ruimte. Niet tussen de vaat, de broodtrommels en het hondenvoer. En als eerste stap, een lijstje. 

Elke reis begint met de eerste stap.

Aan je taks

Verpotten, wanneer doe je dat?

Als de wortels de rand van de pot raken en daar ophopen, ‘t gaatje uitkomen op zoek naar frisse lucht en voeding. Dan hebben ze geen ruimte meer en zijn ze toe aan verpotten. Dan ben je al rijkelijk laat. Geen groeimogelijkheden meer. Ze zitten aan hun grens. 

Dat gevoel kennen wij ook. Als je aan je taks zit. Niet veel meer kan hebben. Als je opstaat en er is niets die dag waar naar uitkijkt. Wel eisen, verplichtingen en routines, maar niks waar je blij van wordt. Geen voeding.

En dat gevoel duurt dagen, weken, bewaar me, jaren. Dan is het tijd om jezelf te verpotten. En dat betekent niet scheiden, ander werk en verhuizen. Dat betekent, iets nieuws, iets anders.

Voedsel voor je ziel

Een cursus. Frans leren, gitaar spelen. Leren tuinieren in potten. De kneepjes van bollen poten in de herfst. Ayurvedisch koken met elementen, een make-up tutorial, een basiscursus aquarellen, leren masseren deel 1, een cursus Creatief Schrijven, naar een spa voor je voeten. Solliciteren naar een baan, voor de lol. Nieuwe onderbroeken kopen, sokken. Het hele setje vervangen, hup uit de lade, en een nieuwe lading er in. Naar de Hema en eentje van de Bijenkorf. Een nieuw parfum gaan ruiken, zomaar. Niet om te kopen. Onderzoeken. Kleine stapjes, weet je nog? De naaimachine in ere herstellen. Enzovoort. 

Vruchtbare grond

Vruchtbare grond. Zuurstof. Uitzicht. Het is geen oorlogstijd en het hoeft niet nuttig te zijn. Please, laat het niet nuttig zijn. Doe het omdat je er van gaat giechelen als je er aan denkt, kriebel van krijgt in je buik, het een beetje spannend vindt zelfs. Buikdansen, paaldansen, oefenen met een jade ei. 

Liefdevol en behoedzaam, en fouten maken mag

Verpotten gaat liefdevol en behoedzaam. Je tikt het plantje uit de pot. Dan zachtjes de oude aarde los masseren. Misschien onder geruststelling wat oude wortels wegsnijden. Het bedje van zachte verse aarde staat klaar. Liefdevol en op gevoel de aarde verspreiden langs de rand, zachtjes aandrukken. Je weet niet precies hoe hard, doe maar wat, op gevoel. De plant kan wel wat hebben, ‘t is geen zaailing. Een beetje water en schaduw de eerste dag, en daar. Heb je de plant verpot. Voor de komende twee jaar klaar. 

Als ik het zo lees, dan krijg ik er zelfs zin in. Ik weet al wie nieuwe aarde nodig hebben, ik heb het vannacht nog gedroomd.

Liefs B

PS Het lijkt zo simpel, iets leuks doen voor jezelf, jezelf voeden, een plant verpotten. Maar vaak kom je er niet aan toe. En op een dag weet je niet meer waar te beginnen. Dan is het fijn als je aan de hand wordt genomen. Stap voor stap, tot je een ritme hebt gevonden, waarin je zorgt voor jezelf en daarmee voor anderen. The Artist’s Way neemt je aan de hand.

Een wegkwijnende plant verpotten staat als opdracht in week 12 (de laatste week) van The Artist’s Way. En al die andere suggesties, van nieuwe sokken tot buikdansen vallen in de categorie Artist Date. Als je ze niet op de agenda zet, doe je ze niet.