Vul het niet in, vraag het. 

Open en nieuwsgierig.

Vraag het, inclusief je angst voor ‘nee’. 

Open je hart, leg het op tafel en vraag het.

Vraag

Wat wil je? Geen idee? Vraag om inzicht. Vraag om inspiratie. Vraag om een goed recept. Vraag of er nog blauwe bessen zijn achter, in het magazijn. Vraag of iemand de koffiebonen pakt, waar jij niet bij kan. Wie weet wie je ontmoet.

Vraag of je vriendin meegaat naar het theater, in plaats van niet te gaan. Vraag waar ze die leuke schoenen heeft gekocht. Vraag hoe iemand zich voelt. Vraag of iemand even naar je luistert.

Vraag om een wonder. Vraag om een hint. Vraag om een knuffel. 

Vraag het en ga er niet van uit dat iemand wel raadt wat je wilt. 

Vraag of die stoel vrij is. Vraag om de juiste vragen te leren stellen. 

Haal je wereld van het slot en vraag. 

De bekende weg

Dochter Carmen is een meester in vragen. Ze vraagt van alles. Als ze vraagt naar de bekende weg, zegt ze, ‘ik kan het toch vragen?’ Nee heeft ze, ja kan ze krijgen. Dat brengt haar leuke kleding, lekker eten, een stel verzorgpony’s, logeerpartijtjes bij haar zus, een bijgesteld schooladvies, mascara, een iPhone, cakemeel, een haarmasker.

Carmen zeurt niet, dramt niet, ze vraagt en informeert. Ze bestelt, zo noem ik het altijd. Heel open en ze laat de uitkomst los. Als het feest niet doorgaat, is het ook goed.

Ze brengt iets in beweging. Dat doe je door te vragen.

Vraag en het wordt gegeven

Door te vragen kwam ook Gypsy, onze hond. Geen grap. Ik wilde al langer een hond, maar echt passen deed ‘t niet, nu we nog konden kiezen. Ik werd er gek van, ja-nee-ja. Toen vroeg ik het, hardop, op de fiets terug van Carmen naar school brengen. ‘Grote Voorzienigheid, als het de bedoeling is dat we een hond krijgen, dan wil ik vandaag een teken.’

En dat kwam, twee stuks. Carmen kwam die dag thuis met een hond die was meegelopen. En ik had een hallucinatie, of helder zicht, op het toilet, ik zag een hond - exact Gypsy - in het patroon van de vloer. 

Ik Google-de ‘korthaar collie’, en waar anders alleen hits uit België en Friesland op kwamen, zag ik nu Culemborg, 15 minuten bij ons vandaan. Ik belde en daar was Gypsy. Een 7 maanden oude pup, net teruggebracht, omdat hij niet gedijde in de grote stad. Ze zochten een plek in het buitengebied.

Et voila. Bestelling afgeleverd. Een paar dagen na mijn vraag hadden we Gyps.

Meisjes die vragen

Meisjes die vragen, worden overgeslagen. Nou mooi niet.

Vragen is wonderlijk. Het geeft beweging en verbinding. Het maakt kwetsbaar en sterk tegelijk. Vroeger vroeg ik nooit, nu dagelijks. De ene vraag is makkelijker te stellen dan de andere. Oefenen helpt. Je kan vragen stellen aan jezelf, aan je lijf, aan de ander, aan een groter geheel. Het is zo simpel dat je het makkelijk over het hoofd ziet.

Ik bestel nog een hoofdstuk over vragen stellen, het is een mooi onderwerp.

Voor nu, fijne avond, slaap lekker voor zo,

Barbara

PS dit is wat ik zag in de tegelvloer. Zie jij het ook?