Een Iers gezegd luidt, ‘beter één goed ding op dit moment, dan twee die er ooit waren, of drie die nooit komen’.

Dit hoofdstuk komt precies op tijd, dank je wel. Ik heb nog een keer ademhalen nodig, maar de onrust zakt al. Na een bericht om 7.30 uur vandaag was ik druk onderweg naar drama maken en escaleren.

Streep door plan A

‘Als je dag niet verloopt volgens plan A, dan heb je drie keuzes’, schrijft Sarah, ‘waarvan één de oplossing in het echte leven is.’ 1. gillen en krijsen. 2. je hoofd in de wc steken. Of, 3. plan A schrappen en overgaan op plan B.

Iets anders dan je had bedacht.

Zo gaat dat, vaak.

De kunst van leven is niet om plan A perfect uit voeren, maar om te leren meebewegen met plan B. 

Foutloos = futloos, zei een wijze vrouw eens tegen me.

Als ik blijf steken in perfectie, dan herinner ik mezelf er aan: als alles voorspelbaar was, keurig netjes in orde, onder de knie, een routine die ik alleen maar hoef af te draaien, dan word ik gillend gek.

Weerstand of meebewegen?

Ik realiseer me, vandaag wordt zo moeilijk als ik het zelf maak, of zo fijn. Ik mag kiezen.

Met mijn hakken in het zand, de weerstand in, foeterend de dag door, dat plan A van de baan is. Oude koeien, projecteren, uitleven, groter maken, meer kapot maken dan me lief is en met de gebakken peren zitten.

Of, even zitten. En ademen, kop thee, hand op mijn hart, billen voelen. En de boosheid die ik voel door me heen laten bozen, zoals Vera Helleman dat zo mooi zegt. Omzetten in brandstof. Iets wat voor me werkt, in plaats van tegen.

Pimp Plan B

Ik kies plan B. Ademen. Laten bozen. Niet doen alsof de change of plans zo’n grote verrassing is. En het beste ervan maken.

Maak plan B aantrekkelijk.

Even denken. Vandaag krijg ik tijd om. Een presentatie voor te bereiden. Te studeren. De bedden te verschonen (= schoon bed vanavond). Lekkere lunch halen, en als ik toch in de buurt ben, verse bloemen. En kersen.

Liefs B