Wat een lief hoofdstuk vandaag, past bij het weer. 

Weer voor verwennerij. 

Ik schreef de blog van vandaag eigenlijk gisteren al, zie ik nu. In de PS. Het verhaaltje over Pickwick kersenthee. 

Nu je volwassen bent

Vandaag gaat over wat graag at als kind. En wat je jezelf, nu je volwassen bent, mag geven als je:

Chagrijnig bent, elk moment in huilen kan uitbarsten, als je zo moe bent dat je ogen er van branden (‘ga naar bed’, zegt Eric dan). Als je er aan toe bent dat iemand je over je rug wrijft en zegt, ‘shhht, toe maar… het is goed’.

Ik kan kiezen

Omdat ik het hoofdstuk eigenlijk al geschreven heb, kan ik nu:

1. Het hierbij laten. Ik zag een van de deelnemers gisteren bewust een dag vrij nemen van het 100 Dagen Project en dat zag er aantrekkelijk uit.

2. Nog wat schrijven over die laatste zin, als je er aan toe bent dat iemand je over je rug wrijft en je geruststelt.

3. Beschrijven welke favoriete kinderhapjes ik me herinner, ter inspiratie voor jouw trip down memory lane. 

4. Dieper ingaan op herinneringen uit je kindertijd, in het bijzonder als je geen herinneringen hebt of geen fijne herinneringen. 

1. vrij nemen

Niet schrijven is geen optie meer, ik heb al geschreven.

2. zorgen voor jezelf bij onrust en angst

Als je onrustig of angstig bent, kan een ander jou geruststellen en dat is fijn. Het is ook fijn om te weten hoe je jezelf gerust kan stellen.

Eerst stel je vast of het een reële angst is of irreëel (en niet minder waar). Reëel, ben je in gevaar, haal jezelf dan uit gevaar.

Ben je niet in gevaar, dan is angst het signaal dat je de verbinding met jezelf kwijt bent. Je bent buiten jezelf. Kunst is om terug te komen bij jezelf. Je energie, aandacht en je lichaam weer samen brengen. Dat kan je leren.

Bijvoorbeeld met intuïtieve ontwikkeling en ook, wat Sarah beschrijft, jezelf geruststellen. Een versie die ik mooi vind, is gebaseerd op Tibetaanse Lovingkindness meditatie en lijkt op wat Sarah ook beschrijft.

Deze techniek is prachtig verhalend beschreven in het boek Diana, Herself, van Martha Beck. Uit je hoofd, naar je lijf.

3. Wat at ik graag als kind?

Thee met biscuitjes die smelten in de thee. Café Noirs, likken tot je tong er pijn van doet. Mandarijnen, alle witte dingetjes er af. After Eight, stiekem van de schoorsteen pakken en de papiertjes er in laten zitten. Dame Blanche. Bananensoes, vruchtenhartjes en geroosterd brood met roomboter en gestampte muisjes. 

4. als kind?

Als je geen herinneringen hebt uit je kindertijd, of geen prettige herinneringen, dan kan je ook contact maken met je ‘jonge kind energie’. Je essentie, ziel, hoe je het ook wilt noemen.

Waarmee je intuïtief een klik maakt. Dat is het oorspronkelijke deel van jou, onder aangeleerd en aangepast gedrag. Daar contact mee maken is makkelijk. Een kwestie van doen, oefenen, vertrouwen en de verwachtingen thuis laten.

In The Artist’s Way staat het beschreven en leer je het op dagelijkse basis te doen. Met intuïtieve ontwikkeling leer je intunen bij jezelf, vragen stellen en luisteren naar de antwoorden die in je opkomen. Is fijn om te doen. En teruggekoppeld naar punt 2, je bent direct bij jezelf en waar je behoefte aan hebt.

Verwennerij

Soms heb je behoefte aan verwennerij. Warme sokken, fijne ochtendjas, heerlijke thuisbroek. Een puzzel misschien. En vraag iemand bij je te komen zitten. Samen cocoonen, verwachtingen laag, kachel hoog. En iets lekkers.

Liefs B

PS dank je wel voor het meelezen. Tot in de volgende, laatste 6 verhalen. Heb je vragen naar aanleiding van een blog, of wil je iets met me delen? Mail me.