Sinds 12 dagen schrijf ik elke dag een verhaal en ik weet vooraf niet waar het over gaat. Dat is improvisatie theater, dat is doodeng; dat voelt als kijken naar de film Free Solo. Free Solo gaat over een jongen die een onmogelijke berg beklimt, zonder touw (Free) en alleen (Solo). Kijken naar die film was een adrenaline stoot van 100 minuten: klamme handen, suizende oren en blikvernauwing.

Angsttolerantie

In het begin, de eerste drie verhalen die ik schreef, voelde ik me net de jongen in die film, Alex Honnold die de berg El Capitan beklimt. Dat doe je perfect of je sterft. Dat klimmen dus. De vergelijking met het schrijven is overdreven, maar toch, mijn angsttolerantie is niet zo hoog als bij Alex. Dagelijks een verhaaltje schrijven en dat publiceren; ik vind het bloedspannend. En erg leuk. Met elk verhaal dat ik publiceer, sterft een stukje van de perfectionist in mij.

Vertrouwen

Ik weet niet wat ik dacht. Niks geloof ik. Misschien onbewust: ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’.

Mijn mantra is: ‘ik lever de kwantiteit, het Universum zorgt voor de kwaliteit’. Of wel: ik schrijf verhalen en oordeel niet over het resultaat. Dat laat ik over. Vertrouwen en loslaten, niet tegenspartelen. En als ik spartel: ook goed. Ademhalen en weer doorgaan.

12 stuks

Ik heb er nu twaalf geschreven. Allemaal leuk, ik heb geen favoriet. Naar de kapper vind ik leuk omdat ik in vogelvlucht vertel over mijn leven, aan de hand van naar de kapper gaan. Per geluk vind ik een lieve woordspeling. Narcissen en goudsbloemen van Hella Haasse: ik ben dol op die verspreking. In Joy wil ik meer zeggen dan me lukt in de tekst, maar de intentie is goed. In Ronald Goedemondt stoei ik met Ronald en mezelf en vind ik een vorm van vrede, voor nu. Nieuwe ronde, nieuwe kansen gaat over nieuwe maan, is lekker kort en toch informatief. Naar de kapper 2 was de begintekst van Naar de kapper 1, maar bleek een tekst op zich. Karma is misschien wel mijn favoriet, omdat dit verhaal onverwacht tussen mij een een ander verhaal kwam. Ik schreef Karma in 3 minuten. Hemelvaart en Pinksteren vind ik allebei erg leuk, ze staan bol van de synchroniciteit; alsof door de viering, de energie van die feestdagen toch een extra dosis inspiratie beschikbaar was. In het verhaal Op mijn rug kom ik even bij van alle woorden. Free Solo schreef ik gisteren en vandaag Kersen, over mijn favoriete spiegel, de kers.

100 dagen project

Op naar de volgende verhalen. Ik schrijf de stukjes binnen mijn 100 Dagen Project. Het schrijven kwam als een verrassing, ik schrijf anders nooit, geen verhalen in ieder geval. Ik denk dat het komt door de cursus creatief schrijven die ik onlangs deed, het plezier dat ik daarin had. Daarna schreef ik Oefening baart kunst: dag 56. En ik ben blijven schrijven sindsdien.

Naast de detailfoto met bespiegeling nu dus ook een korte blog. Ik publiceer ze dagelijks op mijn website.