De top! Triomf. De laatste 8 verhalen zijn geschreven en voor het eerst sinds lange tijd schreef ik een paar dagen niet: H.E.E.R.L.I.J.K. Drie vriendinnen zagen me de day after en vonden me rozig. Van een wijntje of fijne seks, was de vraag. Nee, dat was het niet. Een beetje stoned dus, van de endorfines, denk ik.

Zoals de klimmer, Alex Honnold, bovenop de top van de berg. Hij komt aan en dan, staat hij daar. Is het voorbij. Hij is heel blij. Heel blij. Maar niet euforisch alles overheersend blij. Hij is gewoon erg blij. Dat was ik ook, toen ik mijn laatste verhaaltje publiceerde en daarmee het 100 dagen project voltooide. 100 dagen! 3 maanden. Een kwart jaar. Dat is lang.

De laatste 8

De laatste 8 verhalen zijn deze: Teken het is een uitnodiging. Om te tekenen, zomaar, om je te laten verrassen, kijken wat het je brengt. Dat kan heel veel zijn. Een inzicht, een plan. Of ‘gewoon’, voedsel voor de ziel. En je weet, waar je op focust, groeit. Bijna een haiku is geïnspireerd op een kleinood, een pareltje. En die rollen overvloedig als je haiku maakt. In teken het in geur en kleur vertel ik over het luikje dat open ging mij, toen ik ging tekenen. Ik rook geuren en zag kleuren en deed ineens een geur-reading. In De kracht van kwetsbaarheid schrijf ik over een kracht van kwetsbaarheid. En ik zeg het niet gauw, maar in Teken het bij hoge uitzondering wel: focus voor één keer op wat je NIET wilt. In Mijn lieve Censor beschrijf ik de eerste ontmoeting met mijn innerlijke criticus. Al schrijvende leer ik haar beter kennen, en ze is voor mij toch ook een verrassing. En tot slot, het laatste verhaal op dag 100: Wat kan op de steiger. En op een steiger kan wat op veel plekken kan. Namelijk, niets hoeven: niks meer, niks minder en niks anders.

Dank jullie wel en veel, voor het meelezen met mijn schrijfavontuur. En tot gauw, in een volgend verhaal.

Lees ook Free Solo en Free Solo 2