Guilty Pleasures

Guilty pleasures, daar wil ik het al een tijdje over hebben. Ik begrijp nooit wat dat zijn. Als een formule ga ik er mee aan de slag: je doet iets, omdat je er zin in hebt en dan voel je je schuldig, omdat je er van geniet? Of geniet je nou niet, en klopt het woord niet? Of is het niet belangrijk, en snap ik wel wat er wordt bedoeld?

De term Guilty pleasure is hot. In reclames, een magnum en Second Love. En je deelt ze, op je Over mij pagina bijvoorbeeld, zodat mensen je leren kennen. En dat werkt. Ik las een keer iets over een bakje vla, en onwillekeurig vergeet ik dat niet meer. Als ik aan haar denk, dan denk ik aan vla.

Mijn guilty pleasure, of wat ik denk dat ‘t is, is dat ik liefst de hele dag in mijn sportkleren blijf lopen. Na het sporten, als mijn agenda het toelaat, doe ik dat. Hoe meer zweet, hoe beter. Omdat het lekker zit en ik met de kleding ook het gevoel van sporten vasthoud. Ik voel me dan sexy en geslaagd.

Tot ik las dat een bezweette strakke sportbroek de kans op vaginale schimmel vergroot. Toen was ik direct genezen. Nu kleed ik me om en ga ik braaf douchen.

Is dat dan een guilty pleasure? En waarom? Ik voel me er niet schuldig over, die broek aanhouden, in tegendeel, ik genoot er van. Ah. Nu snap ik het.

Zoiets als honing en een veganist.

Barry en Barbra in hun gewaad.

Nee, ik snap het nog niet.

Maakt ook niet uit, mooi nummer, Guilty van Barbra Streisand feat. Barry Gibb. Je luistert het hier op Spotify (en hier op YouTube).

Enjoy,

Barbara

Verder lezen? Lees hier More Than A Woman, over houden van jezelf. Over niets liever willen zijn, dan jezelf. En ik schreef Viooltje, over je talenten. Waarom je die zo makkelijker over het hoofd ziet, en je valkuilen niet.