‘t Mooie aan sneeuw vind ik, dat je ziet dat er een hele wereld is, die normaal gesproken aan je voorbij gaat.
Een parallelle samenleving van katten, konijnen, vogels en vossen. Waarvan ik niet wist dat ze er waren en zover ik dat wel wist, niet wist wat ze deden.
‘Hé, hier lopen konijnen massaal langs één route. Ze komen van overal over het veld, solo, en steken hier met z’n allen over. Een soort grensovergang.’
Vanochtend in de sneeuw deed me denken aan een reserveblog die ik had geschreven, deze:
Sprookjesstad
Laatst zag ik een documentaire over Tsjernobyl. Sprookjesstad. Geen spookstad meer. Herten, vossen, planten, bloemen, wilde paarden. Zo levendig en stil tegelijk, oud en vers, totaal vanzelfsprekend en wonderbaarlijk. Vast goed gefilmd, maar zo vredig.
Schrijven op een dag, niet dag 10. Blij dat ik ben gestopt met The 100 Day Project en blij dat ik heb meegedaan.
Dank voor het meelezen!