Over snoeien vandaag. De tuin, en natuurlijk, jezelf.
Moet je snoeien?
Ik ben er niet over uit nog, het nut van snoeien. Moet je nou actief ingrijpen of de natuur zijn gang laten gaan? Ook hier geen optimum, wel een balans, denk ik.
Sinds ik een grote tuin heb, denk ik na over dit onderwerp. De mens cultiveert de natuur om in te leven. Als je er van uitgaat dat de mens deel van de natuur is, dan hoort snoeien erbij.
Is het beter? Of anders?
Hoe het uitpakt, snoeien, is voor mij nog altijd een verrassing. De appelboom heb ik een keer te kort gesnoeid, met nul opbrengst in ’t jaar er op. En groeit ‘ie nu als nooit tevoren. De tijd voor de zomersnoei is net geweest en ik durfde het niet aan dit jaar. Ik sla een keer over.
De vlinderstruiken zijn prachtig. Die snoei ik elk jaar, al heb ik ze dit jaar voor het eerst niet getopt. En ik zie, minder bloemen, maar wel veel grotere. Dus. Gewoon anders.
De hortensia’s snoei ik. Een keertje tegen alle advies in met de grond gelijk. Het eerste jaar was nog aftasten, maar nu zijn ze ongekend sterk en mooi.
Dus ja, snoeien werkt. Of dat nou beter is, of alleen anders, daar ben ik nog niet over uit.
De natuur snoeit voor je
Als je zelf niet snoeit, snoeit de natuur voor je. In ons land door de wind vooral. Dan liggen overal takjes voor de vogels. Na vuur vruchtbare as. Als ik zelf snoei, laat ik veel klein spul liggen voor de vogels.
Snoeien in je agenda
De natuur als spiegel. Hoofdstuk 29 juni gaat ook over snoeien in je eigen leven. In je agenda bijvoorbeeld. De dingen die je niet wil, maar doet uit beleefdheid. Als in je agenda meer dingen staan die je niet wil dan wel, dan zou ik gaan snoeien. Het is jouw leven en je leeft niet uit beleefdheid.
In die 10 tips voor een gelukkig leven, waar ik eergisteren over vertelde, staat de tip, ‘omring je met mensen waar je blij van wordt’. Blij, bij tot rust komt, of energie van krijgt. Waar je bij gedijt in ieder geval.
Weerstand
Dan kom ik op weerstand. Van weerstand groei je ook. Van tegenslag groei je. Moet je dat dan actief opzoeken, zoals als het snoeien van de druif. Moed moet, de arena in? Of regelt het leven de weerstand zelf wel, soms hard en genadeloos.
Life accidents en invloed
Over levensgebeurtenissen schrijft Sarah ook vandaag, en dan de minder prettige, life accidents. Met het citaat van John Lennon, ‘life happens while you were busy making other plans’. Hij had een vooruitziende blik.
Het leven zorgt voor deze gebeurtenissen, of je wilt of niet. Ziekte, dood, scheiding. Levenspijn. Net als wind en brand.
Ik weet het niet. Op kleine schaal kan je zeggen dat je invloed hebt, of grote schaal is dat een illusie denk ik. Na een ijstijd volgt een periode van warmte en dan weer ijs. Misschien door ons toedoen versneld.
Invloed. Gezond eten, voldoende slaap. Ik zou het niet doen om iets te voorkomen. Waar je op focust, groeit. Wel om iets te behouden of te winnen, je gezondheid bijvoorbeeld, omdat je er goed bij voelt.
Geluk en tevredenheid
En wis geluk en tevredenheid niet als factor. Serotonine en andere neurotransmitters, misschien wel belangrijker dan je zuur/base verhouding gestuurd door een dieet.
En genen. De een rookt en drinkt zich te pletter en wordt 105, de ander laat alles wat God verboden heeft en sterft na drie weken met pensioen.
Tijd voor kansberekening en statistieken, maar dat laat ik even.
Groene smoothies
De vader van Eric is een kat met meer levens dan gemiddeld. Ik denk dat de zuurgraad van gezond eten hem allang de das om had gedaan. Ik heb een keer geprobeerd hem aan de groene smoothies te krijgen en een veganistische eetstijl. Hij heeft het echt geprobeerd, de vier weken die we als proef hadden afgesproken. Hij keek me zo zielig aan, net als Gypsy die wil spelen als ik wil studeren.
Het geheim van de longlivety van schoonpa is zijn optimisme volgens mij, in het nu zijn, niet bang, ondernemerschap, sociaal zijn, en dansen. Denk ik. Ik heb geen idee eigenlijk.
Over ingrijpen
Snoeien, helpen, leiden, zoals een boon de lucht in en Felix de toetsweek door. Ik herinner me nog heel goed de paar keer dat ik door het leven ben gesnoeid. Tot op de grond, mijn hart in scherven. En toen, heel zacht, geconcentreerd en bewust weer opgebouwd, met en zonder hulp. Uit die periode heb ik mijn grootste lessen en de meest waardevolle inzichten.
En nee, dat is niet waar. Ja, grote lessen en waardevolle inzichten. En die heb ik ook uit mijn leven daarna, met geluk en voorspoed.
Dus, snoeien of niet? Actief of vanzelf? Ik stop met schrijven, hier ben ik nog niet over uit.
Mooie dag,
Liefs,
B
PS er is een boek in dit licht, dat ik wel wil lezen, ‘Alles gebeurt met een reden en de andere leugens die ik koesterde’, van Kate Bowler.
Ik denk dat het gaat over en/en, niet het optimum, maar balanceren... Nee wacht, ik lees het eerst.