‘Zij met een rijk innerlijk leven zijn het best bestand tegen irritante details van het uiterlijke leven’, aldus mysticus en schrijfster Evelyn Underhill.
Zo opent het hoofdstuk en veel verder kom ik niet vanochtend.
Ochtendritueel
Ik stond later op dan gepland en raakte al snel in de knel tussen mijn innerlijk en uiterlijke leven.
Carmen stapte mijn holy space en ochtendritueel binnen met hond met natte poten. Ik zei nog, ‘niet doorlopen’. Ze liep door en zei, ‘nu zijn we al doorgelopen’.
Het startsignaal voor een ongezellige monoloog. Ik hoorde mezelf en dacht, ‘nu mond houden en ademhalen’. Adem in en uit, en nog een keer.
Laatste schooldag
Het is haar laatste lagere schooldag, opwinding. De laatste keer brood maken voor mij. Beetje weemoedig, vooral blij en nee, ik genoot er niet extra van. Hoog tijd, dacht ik.
En er kwam geen ander moment tot nu, 18.30 uur en zit ik even rustig. Man maait, dochter turnt, zoon komt net thuis en speelt met de hond. We eten straks.
Behoefte aan balans
In hoofdstuk 10 juli beschrijft Sarah de spagaat van vrouwen in hun dagelijks leven - synchronicity - en haar verlangen naar harmonie en balans. Tussen haar innerlijke wereld en de buitenwereld, het zichtbare en onzichtbare.
Behoefte aan harmonie als je leven chaotisch is en je geen rust vindt. Als je je voelt als een verkeerd beladen centrifuge, je stem harder klinkt dan je wilt en je antwoorden feller zijn dan nodig.
Geschenken van de zee
Sarah noemt een boek en dat is een fijn boek. ‘Geschenk van de zee’, van Anne Morrow Lindbergh. Over de balans tussen je dagelijks leven en zorgen voor jezelf, je Spirit. En dat in de verschillende levensfases. Heel mooi.
En leuk, het is niet alleen van toepassing op vrouwen, ook op mannen. Ik heb een exemplaar liggen op het nachtkastje hier tijdens de retraites.
Mystieke keuken
En dan, de mystiek in dit hoofdstuk! Van dat woord ga ik altijd rechtop zitten. En ja, er komt wat. Zit je? Sarah beschrijft een recept.
Ik ontspande er totaal van toen ik het las. Mystiek ten top, dat het zo werkt. ‘t Is dat de boodschappen al in huis zijn, anders maakte ik dit.
Stel je voor
Stel je voor, je hebt zo’n dag. Druk, heen en weer rijden, een zorg aan je hoofd, afspraken die gemaakt worden, afspraken die komen, tranen die rollen. En dan, haal je adem, en ga je koken.
Je snijdt de gele en rode paprika en dunne reepjes, een rode ui, courgette en aubergine in blokjes. Italiaanse tomaten grof gesneden en alles wok je zacht in de fijnste olijfolie. Oregano en verse basilicum. De pasta kookt zes minuten. Je neemt een slokje wijn. Raspt de kaas. De focaccia ricotta rozemarijn is warm, de groenten beetgaar. Je mengt ze met de pasta, zout en verse peper, en roept iedereen aan tafel. Je zegt dank je wel en proost, op jullie gezondheid, liefde, gezelschap, op dit moment van tevredenheid, en lekker eten. Je voelt je dankbaar. En dag voluit geleefd, simply abundant.
Dagelijkse spiritualiteit
Het echte leven gemixt met spiritualiteit. Spiritueel bewustzijn in de waan van de dag. Dat is de kunst. Stil in een klooster lukt het wel, midden in het leven is de uitdaging en het grote cadeau.
Sarah sluit af met de woorden van de mysticus en schrijfster die het hoofdstuk ook opende.
‘Evelyn Underhill gelooft dat juist vrouwelijke mystici met wereldlijke verantwoordelijkheden vaak visionair waren. Omdat ze in staat waren om spiritueel bewustzijn te combineren met een groot praktisch vermogen. Devote liefhebbers van de realiteit, ondertussen verbonden met Spirit.’
Nou, klinkt dat niet hoopvol, uitnodigend en fijn?
Ik ga koken. Oh nee, eerst Carmen ophalen.
X B
PS de realiteit was iets weerbarstiger. Ik net gekookt - heel zen, zoals beschreven, superfijn, een aanrader. Alles op tafel, ik roep, niemand komt.
Niet anders dan anders, ik toch boos, want, ik had een ander plan in mijn hoofd. Oh help. Grappig. Eenmaal compleet hebben we geproost en ja, dankbaar :-)
Fijne avond, mooie dag als je dit een andere keer leest, & liefs.