Vandaag over de kunst van rondstruinen.
Meditatief ronddwalen door je huis. Herschikken. Een kussen opschudden. Een fotolijstje afnemen, zilver poetsen - als je dat hebt. Ik had het nooit, nu wel, van de oma van Eric, gebruikt in de dansschool.
Een theepot, een koffiekan, een theezeefje en een suikerpot. Superschattig. Ik laat ‘t vaak zwart worden. Is een sluitpost, zilver poetsen. En toch, nu staat het te glimmen, was het maar een kleine moeite en staat het prachtig.
Zilverwerk
Het doet het me denken aan een keer, een paar jaar geleden, dat we overnachtten in een hotel, op de terugreis van zomervakantie naar huis. We kozen het hotel op de gok, aan het Lago Maggiore, inclusief het inventaris en het personeel onveranderd sinds de jaren ‘70. Het leek wel een filmset.
Ook daar stond dat zilverwerk, precies die kannen. En daar kregen we koffie en thee uit bij het ontbijt.
We bleven er nog een nacht, zo leuk.
Wanderen
Rondstruinen door je huis. Dat is genieten en je hart ophalen. Wanderen. Kijken in de spiegel en tevreden zijn met wat je ziet. Mijn zus, zusje en moeder zijn heel goed in dat schikken en herschikken van spullen. Mam vindt dat van mij ook. Vaasjes, lijstjes, kaarsen, planten. Pronkplekken. Persoonlijke plekken in de openbare ruimte.
Dat ronddwalen in je huis, schikken, afstoffen en oppoetsen. De bos bloemen op die plek, schone waxines. Dat is de kers op de taart. De kroon op je werk.
Vandaag heb ik het huisje voorbereid op de retraite die morgen start. Lekker schoon, verse bloemen. Daar kan ik ook heerlijk doorheen lopen. Genieten van de geur, handdoek recht, kussen goed. Op de foto het veldboeket nog in papier, morgen op tafel.
Mooie avond & liefs,
Barbara