‘Veel vrouwen nemen de aankleding van hun huis heel serieus. Een beetje kinderspel mag wel.’
Dan zit ik meteen recht op. Dat klinkt als, ‘als ik het niet perfect zou hoeven doen, dan zou ik proberen…’
Een wandje kleuren, twee, en één met behang. Een Chinees decor met vogels. Dat vind ik al mooi sinds kind. Een plafond schilderen, eentje met sterren en een leuke lamp. Meer planten.
En, een uitnodiging aan de kunstenaars in ‘t 100 Dagen Project, een kunstwerk op je muur? Een kader maken en dat is je canvas. Ik zag het bij een vriendin. Ze heeft de kunstenares uitgenodigd en wat ze wilde op haar muur in de woonkamer laten schilderen. Zo mooi.
Knipoog
Een knipoog, dat luchtige, speelse, dat waar je oog op valt als je het ziet. Ken je zo’n huis? Nu, vroeger, woon je er in?
Onze eetkamer is zomers geworden sinds een week. Een nieuw tafelzeil, met flamingo’s, frangipani bloemen en gatenplantbladeren. Geen haar op mijn hoofd die dat zou kopen als ik er over nadacht. Dit kochten we op weg van de dierenarts naar huis - ‘t gaat goed met Gypsy nu! - de auto op de parkeerlichten, een inschatting van de lengte en een paar minuten later hadden we een nieuw zeil. En het staat heel leuk.
Eigenzinnig
Een zitje in het raam. Vroeger droomde ik daarover. Ik had het even, in Amsterdam. Zat er minder vaak dan ik had gedacht, maar toch, heel fijn dat ik het heb ervaren. Een stoel opnieuw bekleden met een prachtige stof en die naar het raam richten. Balletjes langs het tafelkleed. Een mega letterbak op je muur met een wisselende collectie, van kindertekeningen, lievelingsboeken, foto’s, planten. Zo’n plek waar je in kan rondreizen.
Oefenterrein
Wat vind jij al heel lang leuk, maar doe je af als niet belangrijk of raar? Of doe je pas als je zeker weet dan het goed staat? En stel je dus uit.
Het gaat om persoonlijkheid. Niet of Het Goed Is, volgens een standaard die niet bestaat, of ook maar door iemand is verzonnen.
Ik ruik oefenterrein.
En nu ik er over schrijf, zie ik al plekken in huis. Waar de twee schilderijen van de kinderen staan bijvoorbeeld. Die op de foto is geschilderd door Felix toen hij 5 jaar was. Ik heb daar een witte coltrui aan en een pony, zoals je ziet.
Kijk jij eens rond, wat heb je al, zo’n bijzondere plek? Voel je, de glimlach, dat je er warm van wordt? Typisch jij.
Ik ga eens wat proberen de komende tijd. Gewoon doen. Als ik ‘t niet mooi vind, dan verander ik het weer. Een hoofdstuk als dit haalt de perfectie er uit en brengt de lol en moed er in, fijn.
Mooie, zonnige avond & liefs,
Barbara