Het leven als een cake

Mijn zus heeft een hekel aan citaten. Die voelen voor haar als een regel of wijze raad, nog meer om te onthouden en aan te voldoen. Ze krijgt het gevoel dat ze iets niet weet, wat ze wel had moeten weten. 

Dol op citaten

Ik ben dol op citaten. Ze openen een deur, vatten iets samen, ontroeren of verwonderen me. In hun eenvoud of humor, of de combinatie van die twee. 

Vanochtend bijvoorbeeld. Hoofdstuk 11 juli opent zo.

‘De ontdekking van een nieuw gerecht doet meer voor het geluksniveau van de mensheid dan de ontdekking van een ster.’ - Jean Anthelme Brillat-Savarin (dat is een man, rechter en schrijver).

Ja, dat denk ik ook. Al lijkt het me heel leuk om een telescoop hebben. Geen lichtvervuiling en naar nevels kijken. Nevels zijn fascinerend. 

ontdekken en leren

Ik ben sowieso dol op ontdekken, in het algemeen. 

Niet voor het doel maar het proces van ontdekken zelf. Vaak is het doel ook leuk, maar vooral de weg boeiend. Eric vindt dat een tijd- en geldrovend talent van mij, ontdekken en leren. Tegelijk heb ik juist van hem geleerd, ‘het bezit van de zaak, is het einde van het vermaak.’ Dus diep van binnen begrijpt hij me wel. 

Over ontdekken gaat het vandaag. 

Drukke zaterdag

Zal ik het hierbij houden? Ik heb een drukke zaterdag voor de boeg.

En oh, even tussendoor, wat is het mooi weer, de zon. En er lag dauw! Voor op je gezicht, weet je nog? Alles op hondenplas hoogte, dus ‘t kwam er niet van. Morgenochtend neem ik de tijd voor een veilige route. 

Ik schrijf nog heel even door. 

Een nieuw gerecht

Sarah schrijft, ‘als ik even niks begrijp van het leven, kan ik nog altijd een nieuw gerecht gaan maken. Iedereen uit de keuken, hier is een artiest aan het werk. Stapje voor stapje. Het ergste dat kan gebeuren is dat het flopt en je boterhammen eet vanavond’.

Bak een cake

Of, en dat vind ik een heel mooi beeld, bak een cake. 

Niet zomaar een. De allermooiste, allerlekkerste, smeuïge, luchtigste cake die je nergens anders kan eten.

Maak die zelf. 

Met echte ingrediënten, niet uit een prefab pak. 

Bloem, boter, eieren, melk, bakpoeder en baksoda (die twee veroorzaken altijd een lichte paniekreactie: wat doet het, kan het ook zonder, waar koop je het?), zout, kruiden. Kruiden! Nooit aan gedacht, daar zit de individualiteit! En wat dacht je van stroopwafel, karamel, chocola. Fruit! Nu gaat de deur open alsof je in de ijssalon stapt. ‘Is daar ook ijs van?!’ En suiker. 

Uniek

Als iets je boven het hoofd groeit in het Echte Leven, zie die situatie als simpel één ingrediënt in het grote geheel. Dat geeft het een plek en dat creëert ook afstand. Alles samen maakt dat unieke resultaat - jij, jouw leven. Geen ready-made pad, nee, jouw weg. 

Jouw unieke ingrediënten

Ben je benieuwd naar jouw unieke ingrediënten? Die jou typisch naar jou laten smaken? Heb je wel eens gehoord over Human Design? Dat is een haarscherpe persoonlijkheidsanalyse tot op zielsniveau. Wat je hierin ontdekt zijn jouw natuurlijke ingrediënten, waaronder je talenten.

talent

Dat waar je zelf vaak overheen kijkt, omdat je er aan gewend bent. En ze daarom zo bijzonder niet vindt. Of omdat je denkt dat iedereen dat heeft. Nee, jij hebt ze, in jouw unieke samenstelling en uitstraling.

Valkuil

Je leert ook over je valkuilen, de hordes die je neemt in dit leven, waarvan je leert. Inzicht in je schaduwkanten geeft acceptatie. Van jezelf en je weg tot nu. Misschien zelf verwondering, en bewondering. En dankbaarheid, voor de sleutels die verborgen liggen in jou, die de deuren openen naar jouw bestemming en doel in dit leven. Je leert het niet voor niets.

Blueprint

Human Design geeft hier inzicht in. Niet een beetje, maar helder. In jouw ‘ontwerp’ of blueprint, en dat geeft vertrouwen en zin. Zelfvertrouwen.

Een handleiding. navigatie.

De een met citaten, de ander zonder. 

Liefs,

B

Verder lezen?

Meer over Human Design en de Human Design readings lees je hier.

Zielhonger

Toen Eva de hap van de verboden vrucht nam, bracht ze ons honger naar meer. 

Gelukkig maar.

Nieuwsgierig

Nieuwsgierigheid, verlangen.

Nieuwsgierigheid zie ik als richtingaanwijzer. Naar jezelf, naar wat je wil.

Waar ben je nieuwsgierig naar? Waar lichten je ogen van op als je er over praat. Waar veer je van op? Waar opent je borst van, reikt je hart naar uit, recht je je schouders om, openen je je sleutelbeenderen van? Waar wil je naar toe, wat wil je ontdekken?

Volg vreugde en enthousiasme.

Follow your bliss

‘Te veel, te eng, ik weet niet waar ik uitkom als ik begin. Ik ben niet nieuwsgierig.’

Je hoeft niet meteen de volle disco in te stappen. De deur op een kiertje, waar het licht door valt. Als een kat, je pootje er tussen en iets wijder openzetten.

Follow your bliss.

Nieuwsgierigheid als een rafeltje, een touwtje los in ‘t weefwerk. Trek er aan en kijk wat er volgt. Net als in een breiwerk. Als je het uittrekt is het ook zo mooi. Anders. Ook mooi. Nieuwe mogelijkheden, een andere kijk.

Rust, Reinheid en afwisseling

Een rectificatie van gisteren. Ik gedij bij regelmaat en ritme, een veilige basis. Gezond eten, bewegen, voldoende slaap. Als ik mezelf daar niet in voorzie, dan krijg ik er last van. Niet direct, maar na een tijdje wel. Dit zijn de behoeften van mijn lichaam.

Hetzelfde met inspiratie, nieuwe input, mijn nieuwsgierigheid volgen. Ik kan even zonder, maar niet te lang. Dan word ik kribbig, ongedurig. Dat zijn de behoeften van mijn ziel, mijn energie. 

Mijn lichaam voed ik met vitaminen, pilates en slaap, mijn energie met beelden, fantasie en ervaringen. Voedsel voor je lichaam, voedsel voor je ziel. 

Het hangt samen, het werkt samen. 

Net als Eva, de appel en jij. 

Fijn weekend.

Liefs, B

PS elke ochtend, in de Morning Pages, vraag ik aan het einde van pagina 3, ‘KB - kleine Barbara -, wat wil jij, waar heb je zin in vandaag?’ Daar komt vaak iets anders uit dan op de planning staat, maar zelden iets dat ik niet wist.

Het bijt elkaar niet. Meestal is het simpel te integreren, vult het aan en fleurt het op.

Dat zijn leuke onderonsjes in de ochtend. Noem het je innerlijk kind, je wijze zelf. Of je intuïtie. De ochtendpagina’s zijn het eerste instrument uit de Artist’s Way. Zo staat de vraag ‘wat wil jij?’ vanzelf op de agenda. Daarvoor vroeg ik het mezelf, ongeveer, bijna nooit.

Plan B

Een Iers gezegd luidt, ‘beter één goed ding op dit moment, dan twee die er ooit waren, of drie die nooit komen’.

Dit hoofdstuk komt precies op tijd, dank je wel. Ik heb nog een keer ademhalen nodig, maar de onrust zakt al. Na een bericht om 7.30 uur vandaag was ik druk onderweg naar drama maken en escaleren.

Streep door plan A

‘Als je dag niet verloopt volgens plan A, dan heb je drie keuzes’, schrijft Sarah, ‘waarvan één de oplossing in het echte leven is.’ 1. gillen en krijsen. 2. je hoofd in de wc steken. Of, 3. plan A schrappen en overgaan op plan B.

Iets anders dan je had bedacht.

Zo gaat dat, vaak.

De kunst van leven is niet om plan A perfect uit voeren, maar om te leren meebewegen met plan B. 

Foutloos = futloos, zei een wijze vrouw eens tegen me.

Als ik blijf steken in perfectie, dan herinner ik mezelf er aan: als alles voorspelbaar was, keurig netjes in orde, onder de knie, een routine die ik alleen maar hoef af te draaien, dan word ik gillend gek.

Weerstand of meebewegen?

Ik realiseer me, vandaag wordt zo moeilijk als ik het zelf maak, of zo fijn. Ik mag kiezen.

Met mijn hakken in het zand, de weerstand in, foeterend de dag door, dat plan A van de baan is. Oude koeien, projecteren, uitleven, groter maken, meer kapot maken dan me lief is en met de gebakken peren zitten.

Of, even zitten. En ademen, kop thee, hand op mijn hart, billen voelen. En de boosheid die ik voel door me heen laten bozen, zoals Vera Helleman dat zo mooi zegt. Omzetten in brandstof. Iets wat voor me werkt, in plaats van tegen.

Pimp Plan B

Ik kies plan B. Ademen. Laten bozen. Niet doen alsof de change of plans zo’n grote verrassing is. En het beste ervan maken.

Maak plan B aantrekkelijk.

Even denken. Vandaag krijg ik tijd om. Een presentatie voor te bereiden. Te studeren. De bedden te verschonen (= schoon bed vanavond). Lekkere lunch halen, en als ik toch in de buurt ben, verse bloemen. En kersen.

Liefs B

Verpotten

Een prachtig hoofdstuk vandaag.

Zo lief en aanmoedigend. 

Het gaat over verpotten. De plant, en jezelf, ruimte geven om te groeien.

Verpotten. Ik dacht er aan toen ik vanochtend mijn koffie pakte op weg dit hoofdstuk.

Hoe kwam ik er bij?

Ik droomde het

Ik droomde vannacht dat ik een oase van planten had. Twee tafels vol. Ik was ze vergeten water te geven. Deze droom ken ik van vroeger. Vergeten de baby te voeden, de katten geen eten. En niet een uurtje. Nee, paniek-veroorzakend lang vergeten. 

De planten in mijn droom waren te redden. Ze hadden water nodig, voeding, en, een nieuwe pot.

Voorbereiding

Bij mij staan ook een paar planten die toe zijn aan nieuwe aarde. De koffie liep door en ik dacht, een plantentafel, waar je alles bij de hand hebt. 

Net als een opgeruimde gereedschapskist, voorraadkast, kruidenlade. Een mand voor de bonte en een voor de witte was. Schuren, plamuren en afnemen voordat je gaat schilderen. In een legging naar de sportschool in plaats van je spijkerbroek. 

Voorbereiden.

Voordat ik de zakken aarde heb gevonden, cactusaarde, stekaarde, gewone aarde, en een geschikte pot, dan schuif ik de klus al door. En dat is nog allemaal in mijn hoofd.

Soms is een sprong te groot. Van wortels uit de pot tot fris in nieuwe aarde. Daar zitten stappen tussen. 

Maak het behapbaar

Deel het project op in behapbare stukken. 

Ik doe het deze dagen met zoon Felix. Project toetsweek. Ik ben voor eigen verantwoordelijkheid, zelf ontdekken en leren van je eigen fouten. Maar als ik er nu niet naast ga zitten, hem help met plannen en er op toe zie, met een strenge hand links en paaien rechts, dat hij het werk ook echt doet, dan komt het neer op toezien hoe hij verzuipt. In iets wat hij nu gewoon niet overziet.

Deel het op in hapklare brokken. 

De eerste stap

Als je wilt gaan tekenen, dan is je potloden slijpen een mooie eerste stap. Daarna zie je het wel weer. Ruikt nog lekker ook. 

Als je wilt koken, is het fijn als je de boodschappen in huis hebt, ze op een rijtje op het aanrecht legt. Met ruimte. Niet tussen de vaat, de broodtrommels en het hondenvoer. En als eerste stap, een lijstje. 

Elke reis begint met de eerste stap.

Aan je taks

Verpotten, wanneer doe je dat?

Als de wortels de rand van de pot raken en daar ophopen, ‘t gaatje uitkomen op zoek naar frisse lucht en voeding. Dan hebben ze geen ruimte meer en zijn ze toe aan verpotten. Dan ben je al rijkelijk laat. Geen groeimogelijkheden meer. Ze zitten aan hun grens. 

Dat gevoel kennen wij ook. Als je aan je taks zit. Niet veel meer kan hebben. Als je opstaat en er is niets die dag waar naar uitkijkt. Wel eisen, verplichtingen en routines, maar niks waar je blij van wordt. Geen voeding.

En dat gevoel duurt dagen, weken, bewaar me, jaren. Dan is het tijd om jezelf te verpotten. En dat betekent niet scheiden, ander werk en verhuizen. Dat betekent, iets nieuws, iets anders.

Voedsel voor je ziel

Een cursus. Frans leren, gitaar spelen. Leren tuinieren in potten. De kneepjes van bollen poten in de herfst. Ayurvedisch koken met elementen, een make-up tutorial, een basiscursus aquarellen, leren masseren deel 1, een cursus Creatief Schrijven, naar een spa voor je voeten. Solliciteren naar een baan, voor de lol. Nieuwe onderbroeken kopen, sokken. Het hele setje vervangen, hup uit de lade, en een nieuwe lading er in. Naar de Hema en eentje van de Bijenkorf. Een nieuw parfum gaan ruiken, zomaar. Niet om te kopen. Onderzoeken. Kleine stapjes, weet je nog? De naaimachine in ere herstellen. Enzovoort. 

Vruchtbare grond

Vruchtbare grond. Zuurstof. Uitzicht. Het is geen oorlogstijd en het hoeft niet nuttig te zijn. Please, laat het niet nuttig zijn. Doe het omdat je er van gaat giechelen als je er aan denkt, kriebel van krijgt in je buik, het een beetje spannend vindt zelfs. Buikdansen, paaldansen, oefenen met een jade ei. 

Liefdevol en behoedzaam, en fouten maken mag

Verpotten gaat liefdevol en behoedzaam. Je tikt het plantje uit de pot. Dan zachtjes de oude aarde los masseren. Misschien onder geruststelling wat oude wortels wegsnijden. Het bedje van zachte verse aarde staat klaar. Liefdevol en op gevoel de aarde verspreiden langs de rand, zachtjes aandrukken. Je weet niet precies hoe hard, doe maar wat, op gevoel. De plant kan wel wat hebben, ‘t is geen zaailing. Een beetje water en schaduw de eerste dag, en daar. Heb je de plant verpot. Voor de komende twee jaar klaar. 

Als ik het zo lees, dan krijg ik er zelfs zin in. Ik weet al wie nieuwe aarde nodig hebben, ik heb het vannacht nog gedroomd.

Liefs B

PS Het lijkt zo simpel, iets leuks doen voor jezelf, jezelf voeden, een plant verpotten. Maar vaak kom je er niet aan toe. En op een dag weet je niet meer waar te beginnen. Dan is het fijn als je aan de hand wordt genomen. Stap voor stap, tot je een ritme hebt gevonden, waarin je zorgt voor jezelf en daarmee voor anderen. The Artist’s Way neemt je aan de hand.

Een wegkwijnende plant verpotten staat als opdracht in week 12 (de laatste week) van The Artist’s Way. En al die andere suggesties, van nieuwe sokken tot buikdansen vallen in de categorie Artist Date. Als je ze niet op de agenda zet, doe je ze niet. 

Bloeien waar je bent

Dat kan op een andere manier zijn dan je had bedacht. 

Vaak is dat zo. Hebben we een ander plan en lijden we het meest onder de discrepantie tussen hoe we willen dat het is, en hoe het is. 

Vertrouwen

Dat vraagt vertrouwen, overgave, aan hoe het is. En tegelijk een wakkerheid. Je realiseren dat elke dag een nieuwe dag is. Een nieuwe start, een nieuw moment om iets te draaien, waarvan je voelt dat het klaar is om te draaien. 

Kleine stappen

Dan zijn er de kleine stappen waarin groei plaats vindt. Twee stappen vooruit en een stap terug. 

Het is goed waar je bent

Leven is onzekere stappen zetten. Laat het avontuur heten. Kleine stappen. 

Net als de eerste blaadjes, de eerste knop, de blaadjes besproeien, het uit de wind houden. Verzorgen. 

En sommige stappen zijn nog niet klaar voor de volle grond. Die hou je in de stekbak, veilig binnen, achter glas, onder een plastic zakje met kleine gaatjes om door te ademen, veilig verstopt achter druppeltjes vocht.. 

Unieke bloeiwijze

Vertrouw, haal adem, kom voldoende terug bij jezelf, geef jezelf water, voeding, ruimte. Vertrouw op je unieke bloeiwijze.

Als jij een Iris bent, ben je geen Margriet, als je een appel bent, dan ben je geen peer. Dat is niet jammer. Daar zitten mogelijkheden in, belofte, het bundelen van krachten. 

Yin en Yang

Leef en neem de tijd daarin om te voelen wat en wie je bent. Keer naar binnen en wissel af met naar buiten treden. Yin en yang voor het evenwicht. Te lang in kleermakerszit knelt de stroom af, dan slapen je benen, krijg je geen nieuwe input, ontmoetingen en ervaringen waardoor je jezelf leert kennen. Je ontwikkelt in reactie op het aanbod.

Tijd voor geluk

Tulku Lobsang, een jonge Boeddhistische, humoristische monnik zei tijdens een retraite, ‘we denken dat we alle tijd hebben. Tijd wordt niet meer, het wordt minder. We nemen alle tijd voor problemen, en zelden tijd voor geluk. Dat schuiven we op de lange baan. Voor straks, als.

Bloei waar je bent. Uitgelaten, ingetogen, zichtbaar, voorzichtig, volledig, pril. Zoals nu.

Liefs,

Barbara

De tuin in

De tuin.

Een typisch gevalletje perfectionisme, wat mij betreft. 

Geen idee waar te beginnen, dus begin ik maar niet. En als ik begin, dan wil ik het tot een goed einde brengen. Alsof er een einde zit aan een tuin. 

Dat is de eerste en grootste misvatting in mijn tuin-leven. Een tuin, net als het leven, is altijd in ontwikkeling.

Stel je voor dat je nu af en klaar bent, jij, de tuin. En verder niks. Dag na dag een herhaling van zetten, niks nieuws, geen ontwikkeling. Of alleen een controleerbare, voorspelbare routine. Dat lijkt me heel saai. Even rustig, en dan saai en geestdodend. 

Nieuwsgierig

Sarah schrijft vandaag dat een tuin een ver van haar bed show was. Tot ze haar verlangen en nieuwsgierigheid volgde en eraan begon. Wat nu de plek, en het werk is, waar ze haar gedachten kan loslaten. 

Zo ook ik. Ik ben er aan begonnen. Ik was nieuwsgierig en had trouwens geen keus met een tuin als deze. Ja, betegelen. Nee dus.

Ik heb tot nu geleerd dat de tuin veerkrachtig is en dat ik mag leren. Mijn trots en lievelingen zijn de vlinderstruiken, een stuk of 25, twee kleuren paars, lila, en een witte. Die kleur heet goud volgens mij. Platina zou ik dan zeggen. 

Volle bos

Van lange staken, naar volle bossen. Vol vlinders weer straks. Luizen zijn dol op de vlinderstruiken. ‘t Eerste jaar ging ik ze te lijf. Met Google, spiritus, de tuinslang, mijn hand boven de koopknop van heel veel lieveheersbeestjes. 

Nu laat ik ‘t. Is een jonge spruit echt vergeven van de luis, dan knip ik die er uit. Voor mijn gemoedsrust en gevoel van controle, het haalt verder niet veel uit. 

Trail & error

De appelboom heb ik vorig jaar versnoeid. Ik deed wat ik de fruittelers zag doen, niet wetende dat zij beknopte laagstammen hebben en ik een ouderwetse Elstar. De druif heb ik ook nog niet helemaal door. Al heb ik het gevoel dat ‘ie dit jaar goed reageert op wat ik vorig jaar heb gedaan. 

Tijd, trail & error. Net het echte leven, de tuin. Een spiegel en handleiding voor mijn meditaties, en een geduldige mentor. 

Vast tot in nog heel wat verhalen over de tuin.

Liefs,

Barbara

Open gaan en bloeien

Op een dag is het pijnlijker om gesloten te blijven dan om te openen met alle risico’s van dien. 

Vrij vertaald naar Anaïs Nin. 

Groei en ontwikkeling is een innerlijke drang. De natuur is een spiegel en een geduldige mentor. 

De tuin

In Simple Abundance maken we de overstap naar de tuin vandaag. Dat vermoed ik. Huis, tuin. Ik verheug me. Dat is grappig, want ik schreef eerder dat ik bij het onderwerp tuin zou afhaken. 

Maar de wonderen zijn de wereld niet uit, dat weet ik.

Inmiddels heb ik jam gemaakt, nieuwe tegels voor de badkamer uitgezocht, in een uur, en grote tuinplanten gespot. Dat klinkt misschien wat klein allemaal, maar dit zijn projecten die of ondenkbaar waren, of meer jaren, cq. vermeden projecten. 

The Artist’s Way

Simple Abundance concentreert en maakt losser tegelijk. Een fijn onderhoud na The Artist’s Way. Dagelijks voeden, herinneren, oefenen. Hoe afgezaagd de vergelijking ook lijkt, zwemmen leer je niet door er over te lezen en spierballen krijg je niet door ze te visualiseren.

Het citaat van Anaïs Nin verwoordt wat The Artist’s Way doet. Aanmoedigen en je helpen ontdekken, openen en bloeien.

Liefs Barbara

PS Benieuwd naar The Artist’s Way? Ik schrijf er hier meer over.

Felix is jarig

Vorig jaar in het 100 dagen project schreef ik op 4 juni, Felix is jarig. En dat is vandaag weer zo :-)

Gefeliciteerd lieve Felix, 13 jaar. 13. 

Eigenzinnig ben je. One of a kind.

In Simple Abundance vandaag gaat het daar over. Vertrouwen op jezelf, op je eigen smaak. Dat is vaak een weg waar je aan begint als je 13 bent. Later ook nog.

Ik lees, ‘je wéét wat je mooi vindt, wat bij je past, vertrouw daarop. Los van wat bladen, vrienden, familie en experts zeggen. Je weet het zelf’. En dat is ook zo.

Misschien heb je je eigen wijsheid tijdelijk ingeslikt in ruil voor iets, maar kwijt ben je het niet.

Neem je tijd en de ruimte om dat te voelen. Dat is een cadeau aan jezelf. 

Er is er één jij die het zegt, ziet en doet op jouw manier. Als je het zo leest, waarom zou je twijfelen of die manier wel klopt?

Barbara

PS deze foto koos hij vanochtend voor op zijn Instagram account. Ik wilde iets zeggen van ‘eentje uit de zomer’. Ik beet mijn tong af, en zag al gauw, lekker eigenwijs :-)

Vraag het

Vul het niet in, vraag het. 

Open en nieuwsgierig.

Vraag het, inclusief je angst voor ‘nee’. 

Open je hart, leg het op tafel en vraag het.

Vraag

Wat wil je? Geen idee? Vraag om inzicht. Vraag om inspiratie. Vraag om een goed recept. Vraag of er nog blauwe bessen zijn achter, in het magazijn. Vraag of iemand de koffiebonen pakt, waar jij niet bij kan. Wie weet wie je ontmoet.

Vraag of je vriendin meegaat naar het theater, in plaats van niet te gaan. Vraag waar ze die leuke schoenen heeft gekocht. Vraag hoe iemand zich voelt. Vraag of iemand even naar je luistert.

Vraag om een wonder. Vraag om een hint. Vraag om een knuffel. 

Vraag het en ga er niet van uit dat iemand wel raadt wat je wilt. 

Vraag of die stoel vrij is. Vraag om de juiste vragen te leren stellen. 

Haal je wereld van het slot en vraag. 

De bekende weg

Dochter Carmen is een meester in vragen. Ze vraagt van alles. Als ze vraagt naar de bekende weg, zegt ze, ‘ik kan het toch vragen?’ Nee heeft ze, ja kan ze krijgen. Dat brengt haar leuke kleding, lekker eten, een stel verzorgpony’s, logeerpartijtjes bij haar zus, een bijgesteld schooladvies, mascara, een iPhone, cakemeel, een haarmasker.

Carmen zeurt niet, dramt niet, ze vraagt en informeert. Ze bestelt, zo noem ik het altijd. Heel open en ze laat de uitkomst los. Als het feest niet doorgaat, is het ook goed.

Ze brengt iets in beweging. Dat doe je door te vragen.

Vraag en het wordt gegeven

Door te vragen kwam ook Gypsy, onze hond. Geen grap. Ik wilde al langer een hond, maar echt passen deed ‘t niet, nu we nog konden kiezen. Ik werd er gek van, ja-nee-ja. Toen vroeg ik het, hardop, op de fiets terug van Carmen naar school brengen. ‘Grote Voorzienigheid, als het de bedoeling is dat we een hond krijgen, dan wil ik vandaag een teken.’

En dat kwam, twee stuks. Carmen kwam die dag thuis met een hond die was meegelopen. En ik had een hallucinatie, of helder zicht, op het toilet, ik zag een hond - exact Gypsy - in het patroon van de vloer. 

Ik Google-de ‘korthaar collie’, en waar anders alleen hits uit België en Friesland op kwamen, zag ik nu Culemborg, 15 minuten bij ons vandaan. Ik belde en daar was Gypsy. Een 7 maanden oude pup, net teruggebracht, omdat hij niet gedijde in de grote stad. Ze zochten een plek in het buitengebied.

Et voila. Bestelling afgeleverd. Een paar dagen na mijn vraag hadden we Gyps.

Meisjes die vragen

Meisjes die vragen, worden overgeslagen. Nou mooi niet.

Vragen is wonderlijk. Het geeft beweging en verbinding. Het maakt kwetsbaar en sterk tegelijk. Vroeger vroeg ik nooit, nu dagelijks. De ene vraag is makkelijker te stellen dan de andere. Oefenen helpt. Je kan vragen stellen aan jezelf, aan je lijf, aan de ander, aan een groter geheel. Het is zo simpel dat je het makkelijk over het hoofd ziet.

Ik bestel nog een hoofdstuk over vragen stellen, het is een mooi onderwerp.

Voor nu, fijne avond, slaap lekker voor zo,

Barbara

PS dit is wat ik zag in de tegelvloer. Zie jij het ook?

Omdat je niet anders kan

Of anders zou willen.

Doen wat je doet, omdat je er van houdt. Omdat het bij je past. Omdat jij dat kan als geen ander. Omdat je niet anders kan, dan het te doen. 

De natuurlijke expressie van jou. 

Modest. Bescheiden. Zo heet hoofdstuk 2 juni en heeft dat woord niet een bijsmaak? Ben maar bescheiden. Betekent dat niet, ‘hou je een beetje in’?

Of is het dicht bij jezelf zijn? Voelen wat je kan overzien en die ruimte benutten. Doen wat je het allerliefste doet, niet afgeleid door dat het goed of zinvol moet zijn? 

Bloei je eigen bloem. Ben een geranium, als je dat bent, en niet een sering. En laat anderen meegenieten als ze willen. 

Ik geniet.

Liefs,

Barbara

Speeltijd

‘Veel vrouwen nemen de aankleding van hun huis heel serieus. Een beetje kinderspel mag wel.’

Dan zit ik meteen recht op. Dat klinkt als, ‘als ik het niet perfect zou hoeven doen, dan zou ik proberen…’ 

Een wandje kleuren, twee, en één met behang. Een Chinees decor met vogels. Dat vind ik al mooi sinds kind. Een plafond schilderen, eentje met sterren en een leuke lamp. Meer planten. 

En, een uitnodiging aan de kunstenaars in ‘t 100 Dagen Project, een kunstwerk op je muur? Een kader maken en dat is je canvas. Ik zag het bij een vriendin. Ze heeft de kunstenares uitgenodigd en wat ze wilde op haar muur in de woonkamer laten schilderen. Zo mooi.

Knipoog

Een knipoog, dat luchtige, speelse, dat waar je oog op valt als je het ziet. Ken je zo’n huis? Nu, vroeger, woon je er in?

Onze eetkamer is zomers geworden sinds een week. Een nieuw tafelzeil, met flamingo’s, frangipani bloemen en gatenplantbladeren. Geen haar op mijn hoofd die dat zou kopen als ik er over nadacht. Dit kochten we op weg van de dierenarts naar huis - ‘t gaat goed met Gypsy nu! - de auto op de parkeerlichten, een inschatting van de lengte en een paar minuten later hadden we een nieuw zeil. En het staat heel leuk. 

Eigenzinnig

Een zitje in het raam. Vroeger droomde ik daarover. Ik had het even, in Amsterdam. Zat er minder vaak dan ik had gedacht, maar toch, heel fijn dat ik het heb ervaren. Een stoel opnieuw bekleden met een prachtige stof en die naar het raam richten. Balletjes langs het tafelkleed. Een mega letterbak op je muur met een wisselende collectie, van kindertekeningen, lievelingsboeken, foto’s, planten. Zo’n plek waar je in kan rondreizen.

Oefenterrein

Wat vind jij al heel lang leuk, maar doe je af als niet belangrijk of raar? Of doe je pas als je zeker weet dan het goed staat? En stel je dus uit.

Het gaat om persoonlijkheid. Niet of Het Goed Is, volgens een standaard die niet bestaat, of ook maar door iemand is verzonnen. 

Ik ruik oefenterrein.  

En nu ik er over schrijf, zie ik al plekken in huis. Waar de twee schilderijen van de kinderen staan bijvoorbeeld. Die op de foto is geschilderd door Felix toen hij 5 jaar was. Ik heb daar een witte coltrui aan en een pony, zoals je ziet.

Kijk jij eens rond, wat heb je al, zo’n bijzondere plek? Voel je, de glimlach, dat je er warm van wordt? Typisch jij.

Ik ga eens wat proberen de komende tijd. Gewoon doen. Als ik ‘t niet mooi vind, dan verander ik het weer. Een hoofdstuk als dit haalt de perfectie er uit en brengt de lol en moed er in, fijn.

Mooie, zonnige avond & liefs,

Barbara 

PS vertel me over jouw plekken in huis, die typisch jij zijn, of je herinneringen aan zo’n plek, je plan. Ik vind het heerlijk om te lezen.

Dingen veranderen

Soms vind je iets heel lang mooi en dan niet meer.  Ben je er op uitgekeken. Past het niet meer bij je.

Dat is normaal, dingen veranderen.

Jij verandert, je energie, wat je nodig hebt in deze fase van je leven.

Iets wat heel lang belangrijk voor je was, kan dat op een ander moment niet meer zijn. Heeft het zijn betekenis verloren. Had je dat toen nodig, en nu niet meer. 

Sarah beschrijft het in dit hoofdstuk aan de hand van inrichting. Die kleuren, die bank, dat schilderij.

Je kan het ook zien in het dagelijks leven. Met bepaalde vitaminen die je slikt, voedingssupplementen. Een steen die je bij je draagt. Eerst denk je er elke dag aan, en dan begin je het te vergeten. Ook met een manier van eten. Eerst voelt het goed, later kan dat veranderen. Een sport. Een serie boeken die je verslond en nu niet meer. Eerst was het heel belangrijk, en dan heeft het zijn dienst gedaan. Kledingstukken, schoenen, een geurtje.

Voortschrijdend inzicht en op een ander punt.

Soms is iets anders dan het plaatje in je hoofd. Dácht je dat je er van hield, of niet. En blijkt het anders. Geeft je lijf iets anders aan. Vaak vinden we dat eng. ‘Oeh, maar dan kan ik het niet volgen, dat is niet logisch’.

Terwijl, het is een leuk instrument, je lichaam. Speel er maar mee.

Kijk eens waar je toe wordt aangetrokken. In de supermarkt bijvoorbeeld. Welke groenten? Buiten, of in een bloemenzaak, welke bloemen? Je lichaam, welke manier van strekken of buigen? Welke kleur, welke geur? Jasmijn is weer heel anders dan Roos, of Den.

Als je het vraagt aan je lijf, wat zegt het dan? 

Je lichaam geeft een antwoord over Nu. Dus in het geval van een bank of paar schoenen zou ik het een paar dagen verspreid over de week vragen, voordat je het de deur uit doet ;-)

Een mooi boek over lichaamswijsheid is ‘Diana, Herself, An Allegory of Awakening’ , van Martha Beck. De hoofdpersoon gaat haar eigen wijsheid ontdekken, en de lezer met haar.

Een roman, geen boek over persoonlijke ontwikkeling, en toch ook wel. 

Mooie avond & liefs,

Barbara

Passie als richtingaanwijzer

Een kort verhaal vandaag. Op dag 50 van Het 100 dagen Project. Dag 50! Op de helft.

De balans opmaken. De afgelopen dagen gaat het over je huis op orde maken. Opruimen, en inrichten. Maar ook als je niet toekomt aan de lades leegruimen, door je huis lopen en zien wat kan blijven en wat mag gaan. Als je geen rust hebt. Dan nog, gebeurt er van alles. Van binnen, wat op een moment zichtbaar wordt. Ben geduldig. Dit is voorwerk, de voedingsbodem. Het schuren en plamuren.

Dit vind ik zo leuk aan een boek als Simple Abundance: het neemt je mee in kleine stappen door je leven. Dag bij dag inspireert het je. Om steeds een beetje meer authentiek te zijn, jezelf. Te herinneren, te durven en te genieten. Je eigen inbreng gaan herkennen en waarderen. Want, er is er maar één zoals jij, die precies brengt wat jij brengt.

Een van mijn lievelingscitaten uit The Artist’s Way is deze: ‘een kleine aanpassing in de baan van een raket heeft een enorme impact op zijn uiteindelijke bestemming’. En zo is het. Geduld, compassie, stap voor je stap. Ineens breek je door en dan zal je merken, ga je als een raket.

Ondertussen, heb oog voor je passie en plezier, volg je nieuwsgierigheid. Dat zijn de richtingaanwijzers van jouw ziel. Verdiep je in wat je verbaast. Merk op wat in resoneert. Waar je naartoe wordt getrokken, waar je energie van krijgt. Herinner je die ene uitspraak of zin, die film, dat boek: wat trekt jouw aandacht. Wat is nou zo typisch jij? Zet die deur dan wat wijder op een kier. Net als een kat, speels, onderzoekend en een beetje brutaal.

Bijvoorbeeld in je huis, je kledingstijl, make-up. Je werk, in je relatie, in jezelf. In je 100 Dagen Project :-)

Liefs,

Barbara

Lees ook de blog Passie. Wat is Passie? En wat niet, wat zijn de clichés?

Passie

‘The only sin passion can commit is to be joyless.’

De enige zonde die passie kan begaan is te zijn zonder genieten en plezier. 

Dat denk ik ook. Als ik zie hoe de planten knoppen vormen, zomerbloemen uitkomen. De geuren, kleuren en smaken, onze zintuigen: dan zijn we ontworpen om te genieten. 

Wat is passie?

Passie is vuur. Passie is levensenergie. Je kan naar je leven kijken als passieloos: pakjes naar de post brengen, vergaderen, schoonmaken, hond uitlaten, auto stofzuigen, naar de bieb, tandenpoetsen. Same old, same old.

Of je denkt bij passie alleen de clichés. Kledingstukken die rondvliegen, salsa tot diep in de nacht, gitaarmuziek, een kampvuur en de fles tequila die rondgaat. En natuurlijk die meest sexy man of vrouw waardoor je de tijd vergeet.

Dan mis je de point van passie in je leven.

Passie is daadkracht, de brandstof van manifesteren.

Tummo: stabiel vuur

Hoewel ik opgelaaid vuur fijn vind op zijn tijd - ik krijg er vaart en energie van - kost het ook energie. Fel vuur is snel opgebrand.

Stabiel vuur is wat je wilt. Dat voelde ik van de beoefening van Tummo, een boeddhistische vorm van mediteren (bekend is geworden als Innerfire van Wim Hof).

Open en aanwezig

Ik leerde er nog meer over van Do-In, een vorm van yoga die letterlijk betekent ‘energie in beweging’. Vuur op haar best voelt open, aanwezig en geïnspireerd. Het stimuleert je, draagt je en zet je aan. Alleen wild, blind gepassioneerd vlieg je uit de bocht. Misschien wel in een burn-out.

Passie geeft richting

Passie, of manifestatiekracht, zit in het totaalpakket van Het Echte Leven. Als je het niet beleeft, er geen gehoor aan geeft, dat verteert het je van binnen. Een bore-out.

Kom uit je hoofd, laat je aandacht gaan naar je hart en onderbuik, en meng zo passie en vuur in de dingen die je doet.

Passie in de Human Design chart

Onderbuikvuur en manifestatiekracht staan natuurlijk ook centraal in Human Design, en niet alleen bij de (Manifesting) Generator en Manifestor. Ben je benieuwd naar passie in jouw design, boek dan een Human Design reading.

Je ontdekt de manifestatiekracht van jouw Type, hoe je die aanwakkert en wat valkuilen zijn, waardoor je opbrandt. In de Full Reading ontdek je daarnaast ook welke talenten of lifeforces jij hebt, waar je warm voor loopt, goed in bent. Waar je in je kracht staat en dat uitstraalt. Over Human Design en de verschillende readings die lees je hier.

Passie is…

Passie is het kweken van kiemen, Indische kers planten in je tuin. Een taart bakken en die warm opeten. Het verzorgen van de zieke hond. Je tenen lakken, benen scheren. Je insmeren met rozenolie. Passie zit in de verjaardag die je je herinnert, het kaartje dat je stuurt. Je yoga serie. Aardbeien maken, met thee, voor je zoon aan zijn huiswerk. Meefietsen met je dochter en zien hoe ze groeit. Passie is gras voelen onder je voeten, de zon in je onderbuik. Zien hoe de clematis bloeit, gele lissen in de sloot. Passie is potloden slijpen, het wisselen van de vulling van je pen. Een schoon opgemaakt bed. Passie is… zoveel. 

Vul jij de lijst aan? 

Liefs, 

Barbara

Bron:

Do In Yoga, Lillian Kluivers, Do In Academy

Tummo, Tulku Lobsang

Flair

Hebben we een Nederlandse vertaling voor flair? De alternatieven die ik bedenk zijn ook buitenlands. Elan, schwung. In mijn hoofd blijft flair een beetje statisch, maar mijn lichaam vertaalt het wel.

Je authentieke flair koesteren, zo heet hoofdstuk 23 mei. Dat begint met een citaat van Coco Chanel, ‘an interior is the natural projection of the soul.’

Dan kan je wel begrijpen dat, als jij je persoonlijke stijl begint te ontdekken, het een startpunt is. Van wat nog gaat komen, niet een eindbestemming. 

Het feest begint pas. 

Typisch jij

Dus ga verzamelen, die eigenaardigheden. Die typisch jij-dingen. ‘Nou, als je het me vraagt, ja, ik vind altijd al dit-en-dat leuk.’ Schrijf ze op, verzamel plaatjes. Je hoeft ze niet direct om te zetten in concreet een bank, kast of behang. Je hebt tijd. 

Ik weet er al een paar dingen. Ik houd van beschilderde plafonds. Liefst met iets te zien. Sterren, goud, Oosters. Of Michelangelo, al is dat voor mij wat te druk. En dan vooral in de slaapkamer en op het toilet lijkt me leuk. 

Ik heb ook iets met Japans, fluweel, groen, roze en goud, en hangplanten. En met zacht, open, wit en donzig. 

Twee kanten. Dat verbaast me niet.

Eigenwijs, eigenzinnig

Ik ben benieuwd. Ik ga gewoon eens zitten met zo’n fantasie. Op welke plek, hoe, welke materiaal tijd. En ruimte houden voor proberen, ander moet het goed en wordt het serieus, gaat de lol er af. 

Jouw persoonlijke flair. In je huis? Klinkt dat niet leuk en een beetje ondeugend? Als in Eigenwijs, eigenzinnig?

Ik ben benieuwd, wat zijn typisch dingen voor jou? Iets dat je niet 1-2-3 terug ziet in de meeste interieurs, waarvan je nu denkt, hé, dat vind ik al heel lang leuk. Mail het me, ik vind het leuk om van je te lezen.

En, ik vind het fijn dat je de tijd neemt en met me meeleest.

Liefs,

B

Innerlijke schoonmaak

De lente heeft de schoonmaak als traditie. 

Je kan die ook dagelijks doen. Geen sapvastenkuur, maar dagelijks onderhoud.

Van je hoofd bijvoorbeeld. De schoonmaak van mentale rommel, fuiken en struikelblokken. 

Assepoester

Wat zijn de situaties waarin jij steeds je pump verliest? Ik zie terwijl ik schrijf het beeld van Assepoester voor me. Dat ze net voor middernacht wegrent en haar schoen verliest. 

Ren je ook door de dag? Overal net later dan je wilt? Je pump verliezend onderweg. Nog meer tijd kwijt, hinkend terug, pump tussen de tegels vandaan en dan nog wat op je bord, namelijk de schoenmaker of nieuwe schoenen?

Plan je rust

‘s Ochtends, voordat iedereen wakker is, 15 minuten, een half uur. Jij met jezelf en de stille wereld. Ik vind het heerlijk. Elke ochtend is een cadeau. Voordat ik deze tijd voor mezelf inruimde, had ik het gevoel dat ik werd geleefd. Nu sta ik op en voel ik dat ik leef.

‘s Avonds. 15 minuten voor jezelf. Die vind ik moeilijker om te vinden. Meestal maak ik daar gebruik van geleende tijd, ben ik moe maar blijf ik nog even wakker.

Sarah zegt in het hoofdstuk vandaag, ‘speel ‘s avonds de video af van je dag, neem afscheid van de dag en bedank die.’ Kom tot jezelf. Lees een gedicht (Kahlil Gibran!), luister muziek, ga in bad. Zit in de avondzon, loop een rondje, alleen of samen.

Nu met de hond neem ik die tijd wel, alleen wat te laat. En als ik eerlijk ben, is dat een kwestie van discipline. Gewoon afspreken met mezelf, iets eerder, B. En dan doen :-)

Mooie avond & ben lief voor jezelf. Doen hè?

Barbara

Simpel en eenvoudig

Ik was bij de bloemist vandaag. Meestal bestel ik bont en afwisselend, zowel de kleur, soort en lengte. Vandaag stap ik binnen en zie ik pioenen. 

Die worden het dan, natuurlijk. Net als aardbeien en kersen. Echt lekker zijn ze in het seizoen. ‘Alleen pioenen of met iets erbij?’, overleg ik met de dame. ‘Als je er iets bij doet, dan vrouwenmantel’, zegt ze. Alleen al om de naam ben ik akkoord. En ik zie het, prachtig zacht zomers.

Het resultaat lijkt op mijn bruidsboeket. 

Eenvoudig

Eenvoud, dat was de vraag. Hou ik het eenvoudig vandaag?

Daar gaat het vandaag ook over in Simple Abundance. Simplify, simplify, simplify. Zo heet hoofdstuk 18 mei.

Heerlijk. Simpel met nadruk. 

Jezus, Mohammed, Buddha, Lao-Tzu, Joodse profeten, de Sufi, Hindu zieners, Katholieke heiligen, de Shakers, de Quakers, de Amish. Geen van allen hadden ze rommellades, zegt Sarah. Ik weet het niet zeker, ik was er niet bij, maar ik word al rustig van het rijtje namen.

Ademruimte

De ademruimte waar je naar snakt, verbaas je niet als je die vindt door op te ruimen, zowel je lades, kasten en je agenda. Open, helder en simpel.

Liefs, B

Meditatief lopen door je huis

Dromerig wandelen door je huis en als perfectie je op de hielen zit, dan in hoog tempo.

Dat is het onderwerp van vandaag in Simple Abundance. En dag 40 in het 100 Dagen Project.

Een huis dat klopt

Het hoofdstuk vandaag gaat over: het huis! Die had ik niet zien aankomen, ik dacht dat Sarah het onderwerp had afgesloten.

Ben blij van niet, want nu kan ik beschrijven wat me raakte in het huis, waar ik gisteren op bezoek was.

Alles daar in huis is blij met elkaar. De kleuren, de planten, de tuin, de bloemen, de meubels, de schilderijen. Zelfs de bank, die op de lijst staat van te vervangen spullen, is blij met de plek op die lijst en pronkt geduldig en tevreden tot het zover is. 

De tuin en het interieur voeren gesprekken met elkaar waar wij geen weet van hebben. Fluisteren, giechelen als twee meisjes van 11. Je hoort het niet maar voelt het wel, ze zijn blij. De planten stralen, de kleuren zingen. 

Een heel eigen huis. Ik zag alle bewoners en die gedijen daar.

Het voelde zoals ik eergisteren schreef, dat wat jouw huis ademt, is jouw energie en die is zo uniek. Sta daar bij stil en waardeer je inbreng.

Hoe je dat doet? Zo bijvoorbeeld, met de opdracht van vandaag.

Eerst, ter herinnering, het hoofdstuk van gisteren.

Goed voor nu, niet voor altijd

Het hoofdstuk over progressie, in plaats van perfectie, heeft Sarah ingevoegd, zodat je daar bij de opdracht van vandaag niet op blijft hangen. Op perfectie. Want ik ken er genoeg, mezelf inclusief, die stilvallen bij het maken van keuzes voor hun interieur.

Het Moet Perfect. Het Enige Juiste. Voor Altijd. Als ik Hard Genoeg mijn Best Doe, NaDenk, dan kom ik er wel achter Wat Het Is. 

Terwijl precies dat, nadenken, komt tussen jou en je helderheid, je zomaar Weten wat je wilt. Voor nu, niet voor altijd. 

De opdracht is:

Meditatief lopen door je huis

Ergens in de komende week loop je meditatief (= bewust van je billen en je voeten) door het huis, met pen en papier. Heb je geen tijd, des te beter, doe het dan in 10 minuten, die heb je wel en daarmee pareer je je hoofd.

Schrijf op, alles dat niet voldoet aan de volgende criteria:

• Mooi?

• Bruikbaar?

• Raakt het je hart?

Die laatste is natuurlijk dezelfde als ‘Does it sparkle Joy?’ van Marie Kondo, word je er blij van?*

Sentimentele waarde

Bij sentimentele waarde vraag je ook, ‘word ik er blij van?’ Of voel je je verplicht het te houden, vind je het zielig voor de gever? Neem even de tijd om te voelen of jij op die basis je je huis wil inrichten. 

Heeft het emotionele waarde voor iemand ánders in huis? Verplaats het dan naar de ruimte waar die persoon het meest is.

Er komt al iets in me op. Een schilderij in onze slaapkamer, het huwelijkscadeau van de ouders van mijn man. Dat schilderij gaat verhuizen naar de werkruimte van Eric. Dat weet ik al een hele tijd en nu weet ik het zeker.

En ik weet al iets voor in de plaats. Een IXXI, geheimzinnig en exotisch. Een beetje zoals wilde perziken, niet lekkerder dan gewone, maar ze klinken wel leuk.

Maak ruimte voor nieuw

Dus, ga op pad, in je huis, met pen en papier, en je eigen toestemming voor proberen en progressie op zak. Schrijf op. Dat wat er al eeuwen staat, maar voor jou niet klopt. 

En dan, één kamer per maand, haal je de spullen van je lijst, uit die kamer. En waar je ruimte vrij maakt, maak je ruimte voor nieuw, dat is een natuurwet. 

Go. En vergeet je humor niet. 

Mooi weekend & liefs, 

Barbara 

* Wil je meer structuur dan deze opdracht geeft? Het boek Opgeruimd van Marie Kondo neemt je mee door je huis volgens het principe ‘word je er blij van?’ Je krijgt dat ook opvouwles en diepgaande actie. Ik heb het gevoel dat wat ik hierboven beschrijf ook veel doet. Als Marie een te grote stap is, hou het dan klein. Progressie, geen perfectie.

Progress, not Perfection

Progress, not perfection.

Ga voor ontwikkeling, niet voor perfectie.

Dat is een prachtige om te onthouden. Een korte zin en veelzeggend. Eentje die de deur direct weer open zet, als je vast bent gelopen.

Als het niet perfect hoeft, dan zou ik…

Een andere favoriet van mij is, ‘als ik het niet perfect zou hoeven doen, dan zou ik proberen…’ Hoeveel energie er dan vrijkomt! Een heleboel levensenergie. Ik zie het beeld voor me van nieuwsgierigheid, enthousiasme en onderzoeksdrang, achter een glazen wand, dringen tot het naar buiten mag. Vies en nat worden!

Perfectie

Perfectie. Ik heb er al veel over geschreven. Mijn vorige 100 Dagen Project gaat daar over, het proces van perfectie loslaten. In mijn eerste evaluatie schreef ik, ‘met elke blog die ik publiceer, sterft een stukje perfectionist in mij.’

En gisteren nog in de nieuwsbrief, ‘gelukkig heb ik die strijd vorig jaar geleverd, dat is het voordeel van een tweede ronde’.

Deze ronde heeft weer eigen uitdagingen overigens. Ik schrijf mijn evaluatie nog en hou je op de hoogte. Ik heb het nog niet helemaal helder.

Jij ook doen hè, als je meedoet met het 100 Dagen Project. Een evaluatie, al is het in je hoofd. Ook al ben je gestopt of niet eens gestart. Het is leuk om te kijken naar je wensen, verlangens, wat het voedt, waar je op afhaakt, wat er tussenkomt. Hoe je met jezelf omgaat.

Heel

Je hoeft jezelf niet op de kop te zitten als je de dingen graag mooi, af en heel hebt. Dat is een prachtige eigenschap.

Er is een punt waar je oversteekt, en dat mag je in beeld krijgen. De grens waar je niet tevreden bent, het jezelf kwalijk neemt als het niet zo af is als je hoopte. Dat je je daar slecht over voelt, minderwaardig, onrustig. Dat je met geleende tijd en energie gaat proberen het toch heel te krijgen.

De kunst is om dat punt te herkennen. Ik voel het aan mijn humeur. Als ik serieus word, ga klagen, chagrijnig en snauwen. Als ik in mijn hoofd ergens anders ben dan waar mijn lijf is. De belangrijkste indicatie is dat ik me onvrij voel en mijn gevoel voor humor kwijt raak. Dan wordt het tijd om het los te schudden en afstand te nemen.

Als je dan toch doorgaat, dan is het interessant om te kijken waarom. Ben je dan liever, een beter mens? Voor anderen, voor jezelf?

Time out

Progress, not perfection.

Tot slot nog eentje die de weg direct vrijmaakt: ‘ik lever de kwantiteit, The Force (God, het Universum) oordeelt over de kwaliteit’.

Nu bijvoorbeeld. Tijd voor een punt. Niet volledig over perfectie, daar kan je een heel boek over schrijven. Maar wel mooi aangestipt.

Liefs,

Barbara

PS over perfectie, en vooral het verlangen naar heelheid. Als dat jouw leven lang al een thema is, dan is het de moeite waard om iets te lezen over womb twin survivors. De theorie dat een zwangerschap is gestart als een twee- of meerling en dat daarvan een eenling is geboren, de overlever die verlangt naar heelheid. Althea Hayton heeft er veel over geschreven. Als je vragen hebt, mail me.

Charme

A sense of charm. 

Charme, dat thuisvoelen, het fijne gevoel in een huis, dat kan je niet kopen. Dat kan je wel channelen van Creative Spirit, zegt Sarah. Nog directer, Creative Spirit, die ben jij zelf.

Jij brengt charme in je huis, dat fijne gevoel, waarom het jouw huis is en niet van iemand anders. 

Komt een bekend citaat van Oscar Wilde in me op, ‘Be yourself, everyone else is already taken’. 

Zo is het. Laat je inspireren en ben jezelf.

Wat typisch van jou kan jij nu door je huis laten waaien? Een geurtje? Bloemen uit de tuin naast je bed? Een boek tevoorschijn halen waar je blij van wordt, alleen al om naar te kijken?

Boeken als spiegel

Ik word heel blij van mijn boeken. Als ik voor mijn boekenkast sta, dan is het net of ik voor de spiegel sta. Dat heb ik ook met vloer van mijn werkruimte en mijn collectie etherische oliën. En met schone ramen.

Sarah sluit af, ik heb het gevoel hiermee ook het onderwerp huis en huishouden: je verlangen om het huis fijn, zacht en uitnodigend te maken voor iedereen die er leeft, is een altijd ontwikkelende energie, samen met jouw authenticiteit en flair.

Experimenteer en geniet. Praat met jezelf en praat met je huis. En waardeer je eigenheid.

Geruststellend en geheimzinnig tegelijk

Het doet me denken aan de maan die ik vanochtend zag, toen ik terug fietste van Carmen naar school brengen. Altijd een andere stand, nooit hetzelfde. Altijd geruststellend en geheimzinnig tegelijk.

Mooie avond & liefs, 

Barbara

PS ik ben even in mijn werkruimte nu ik dit plaats op mijn website, komt Carmen binnen. ‘Oohh, ‘t is hier zo fijn, met die zon, zo schoon en met die tafel, en de kleur van je huid, en het ruikt lekker’. En dat is zo. Dit huisje heeft een heel eigen sfeer, een eigen charme.