Je wil een Human Design reading, maar hoe kies je een reader, en wil je live of een rapport?
Genoeg om over na te denken, maar komt je hoofd eruit?
Human Design werkt niet altijd, en niet voor iedereen evenveel. Daarover deze blog.
Onverwacht stond hij voor de deur, groot, blond en met een staart. Of hij onze surfplank mocht kopen. ‘Lenen misschien?’ vroeg ik nog. Maar dat was beter van niet.
Dit verhaal schreef ik begin dit jaar als huiswerk bij de cursus Creatief Schrijven. Opdracht was om een bestaande formule te lenen, in dit geval van Guus Middag. Voor het NRC schreef hij columns, die starten met ‘Ik maak nooit iets mee. Maar [toen] wel….’ en sluiten af met een gedicht. Ik koos natuurlijk voor een haiku.
Honderd dagen maak ik een detailfoto van iets waar mijn oog op valt en ik beschrijf wat ik zie. Wat je ziet ben jezelf, geïnspireerd door de oefening in PR uit het handboek Spiegologie van Willem de Ridder (en oorspronkelijk van Arnold Patent). PR staat voor prettige reflectie, niet voor public relations zoals we dat kennen. Voor een persoonlijke relatie, dat wel: die met jezelf.
Sinds dag 59 schrijf ik ook (bijna) dagelijks een korte tekst. Een blog, overpeinzing, verhaal of column.
Elke dag, honderd dagen iets doen wat je leuk vindt en dat delen. Zomaar, omdat je nieuwsgierig bent, iets wilt leren of beleven. Iets dat je uitstelt omdat het ‘niet belangrijk is’, of omdat je het perfect wilt doen. En zo doe je het steeds maar niet. En dat is jammer! Want van leuke dingen en iets nieuws leren word je blij, daar krijg je energie van en dat merk je aan alles. Wat ga jij doen?
