Vraag het

Vul het niet in, vraag het. 

Open en nieuwsgierig.

Vraag het, inclusief je angst voor ‘nee’. 

Open je hart, leg het op tafel en vraag het.

Vraag

Wat wil je? Geen idee? Vraag om inzicht. Vraag om inspiratie. Vraag om een goed recept. Vraag of er nog blauwe bessen zijn achter, in het magazijn. Vraag of iemand de koffiebonen pakt, waar jij niet bij kan. Wie weet wie je ontmoet.

Vraag of je vriendin meegaat naar het theater, in plaats van niet te gaan. Vraag waar ze die leuke schoenen heeft gekocht. Vraag hoe iemand zich voelt. Vraag of iemand even naar je luistert.

Vraag om een wonder. Vraag om een hint. Vraag om een knuffel. 

Vraag het en ga er niet van uit dat iemand wel raadt wat je wilt. 

Vraag of die stoel vrij is. Vraag om de juiste vragen te leren stellen. 

Haal je wereld van het slot en vraag. 

De bekende weg

Dochter Carmen is een meester in vragen. Ze vraagt van alles. Als ze vraagt naar de bekende weg, zegt ze, ‘ik kan het toch vragen?’ Nee heeft ze, ja kan ze krijgen. Dat brengt haar leuke kleding, lekker eten, een stel verzorgpony’s, logeerpartijtjes bij haar zus, een bijgesteld schooladvies, mascara, een iPhone, cakemeel, een haarmasker.

Carmen zeurt niet, dramt niet, ze vraagt en informeert. Ze bestelt, zo noem ik het altijd. Heel open en ze laat de uitkomst los. Als het feest niet doorgaat, is het ook goed.

Ze brengt iets in beweging. Dat doe je door te vragen.

Vraag en het wordt gegeven

Door te vragen kwam ook Gypsy, onze hond. Geen grap. Ik wilde al langer een hond, maar echt passen deed ‘t niet, nu we nog konden kiezen. Ik werd er gek van, ja-nee-ja. Toen vroeg ik het, hardop, op de fiets terug van Carmen naar school brengen. ‘Grote Voorzienigheid, als het de bedoeling is dat we een hond krijgen, dan wil ik vandaag een teken.’

En dat kwam, twee stuks. Carmen kwam die dag thuis met een hond die was meegelopen. En ik had een hallucinatie, of helder zicht, op het toilet, ik zag een hond - exact Gypsy - in het patroon van de vloer. 

Ik Google-de ‘korthaar collie’, en waar anders alleen hits uit België en Friesland op kwamen, zag ik nu Culemborg, 15 minuten bij ons vandaan. Ik belde en daar was Gypsy. Een 7 maanden oude pup, net teruggebracht, omdat hij niet gedijde in de grote stad. Ze zochten een plek in het buitengebied.

Et voila. Bestelling afgeleverd. Een paar dagen na mijn vraag hadden we Gyps.

Meisjes die vragen

Meisjes die vragen, worden overgeslagen. Nou mooi niet.

Vragen is wonderlijk. Het geeft beweging en verbinding. Het maakt kwetsbaar en sterk tegelijk. Vroeger vroeg ik nooit, nu dagelijks. De ene vraag is makkelijker te stellen dan de andere. Oefenen helpt. Je kan vragen stellen aan jezelf, aan je lijf, aan de ander, aan een groter geheel. Het is zo simpel dat je het makkelijk over het hoofd ziet.

Ik bestel nog een hoofdstuk over vragen stellen, het is een mooi onderwerp.

Voor nu, fijne avond, slaap lekker voor zo,

Barbara

PS dit is wat ik zag in de tegelvloer. Zie jij het ook?

Omdat je niet anders kan

Of anders zou willen.

Doen wat je doet, omdat je er van houdt. Omdat het bij je past. Omdat jij dat kan als geen ander. Omdat je niet anders kan, dan het te doen. 

De natuurlijke expressie van jou. 

Modest. Bescheiden. Zo heet hoofdstuk 2 juni en heeft dat woord niet een bijsmaak? Ben maar bescheiden. Betekent dat niet, ‘hou je een beetje in’?

Of is het dicht bij jezelf zijn? Voelen wat je kan overzien en die ruimte benutten. Doen wat je het allerliefste doet, niet afgeleid door dat het goed of zinvol moet zijn? 

Bloei je eigen bloem. Ben een geranium, als je dat bent, en niet een sering. En laat anderen meegenieten als ze willen. 

Ik geniet.

Liefs,

Barbara

Hestia

In de ochtend. Dochter uit logeren, man en zoon slapen uit. Hond ligt uitgestrekt achter me. Ik zit in die stoel die uitkijkt naar buiten. 

1 juni. 

‘Ik ben benieuwd, hoe zou het zijn om te leven in een wereld waar het altijd juni is.’ - L.M. Montgomery

Ik ook, in ieder geval voor een jaar. Ik zou januari en augustus niet willen missen voor altijd. 

Juni heeft het zachte en de groeikracht van de lente, en het verwarmende, dobberende van de zomer. Tweelingen zijn nu jarig. Hebben ook twee kanten.

Basis

Vandaag gaat over de thuisbasis van die twee kanten: Hestia. De Godin van Huis en Haard. De rust en het ritme in de chaos en de drukte.

Het centrum van de centrifuge. De plek waar voetbalsokken en turnpakjes worden opgefrist voor de volgende keer. Waar kunst en vliegwerk wordt omgetoverd tot spaghetti en een rustige ademhaling.

Rust, reinheid en regelmaat. Als je dat als basis hebt, dan kan je je excessen makkelijker hebben.

Hondenneuzen

Huishouden komt tussen mij en iets wat ik liever doe, schreef ik eerder. Ja, het gaat vandaag weer over huishouden in Simple Abundance, het is ook een belangrijk onderwerp. Iets dagelijks. Het meeste last heb je van het verzet tegen de realiteit. Dat huishouden een terugkerend fenomeen is. 

‘Als ik de hondenneuzen van het laatste raam heb geveegd, dan zitten ze er bij het eerste al weer op!!’ Als ik mezelf dat hoor zeggen en het serieus neem, dan wordt het tijd voor extra slaap. Hetzelfde over de wc, de trapleuning en stof op het zwartje tafeltje. 

Extra slaap, en Hestia.

Tune in bij Hestia

Maak het meditatief. Tune in bij Hestia. Kom bij jezelf, je eigen haard en innerlijk vuur. Hestia staat niet op ontploffen. Hestia haalt adem en haalt de energie terug, die je her en der had laten liggen. In je dag, je werk, in je grenzen niet voelen of niet aangeven.

Hestia is het hart van je huis. Ze is geaard, midden in de drukte van het dagelijks leven. Dat is toch een mooi beeld, waar je gebruik van kan maken? Instant rust en kracht.

Daar zijn Goden ook voor bedoeld. Een beeld om af te stemmen, zodat je de energie voelt in jezelf.

Vraag om hulp

En je kan Hestia om hulp vragen. Als ‘t stoom uit je oren komt, vraag dan, ‘Hestia, hoe zou jij het nu aanpakken?’ Vraag om inzicht of energie. Dat is leuk om te doen. Channelen. 

Hulp vragen is fijn. Of je het nu echt vraagt aan Hestia of God, of aan een wijs deel in jou, dat maakt niet uit. Je krijgt steun en inzicht. Vaak ook zin. 

Wie weet wat je dan voelt als je de was opvouwt. Vast anders dan ergernis. 

Liefs, 

Barbara

PS over hulp vragen schreef ik eerder het verhaal Help me, je leest het hier.

Speeltijd

‘Veel vrouwen nemen de aankleding van hun huis heel serieus. Een beetje kinderspel mag wel.’

Dan zit ik meteen recht op. Dat klinkt als, ‘als ik het niet perfect zou hoeven doen, dan zou ik proberen…’ 

Een wandje kleuren, twee, en één met behang. Een Chinees decor met vogels. Dat vind ik al mooi sinds kind. Een plafond schilderen, eentje met sterren en een leuke lamp. Meer planten. 

En, een uitnodiging aan de kunstenaars in ‘t 100 Dagen Project, een kunstwerk op je muur? Een kader maken en dat is je canvas. Ik zag het bij een vriendin. Ze heeft de kunstenares uitgenodigd en wat ze wilde op haar muur in de woonkamer laten schilderen. Zo mooi.

Knipoog

Een knipoog, dat luchtige, speelse, dat waar je oog op valt als je het ziet. Ken je zo’n huis? Nu, vroeger, woon je er in?

Onze eetkamer is zomers geworden sinds een week. Een nieuw tafelzeil, met flamingo’s, frangipani bloemen en gatenplantbladeren. Geen haar op mijn hoofd die dat zou kopen als ik er over nadacht. Dit kochten we op weg van de dierenarts naar huis - ‘t gaat goed met Gypsy nu! - de auto op de parkeerlichten, een inschatting van de lengte en een paar minuten later hadden we een nieuw zeil. En het staat heel leuk. 

Eigenzinnig

Een zitje in het raam. Vroeger droomde ik daarover. Ik had het even, in Amsterdam. Zat er minder vaak dan ik had gedacht, maar toch, heel fijn dat ik het heb ervaren. Een stoel opnieuw bekleden met een prachtige stof en die naar het raam richten. Balletjes langs het tafelkleed. Een mega letterbak op je muur met een wisselende collectie, van kindertekeningen, lievelingsboeken, foto’s, planten. Zo’n plek waar je in kan rondreizen.

Oefenterrein

Wat vind jij al heel lang leuk, maar doe je af als niet belangrijk of raar? Of doe je pas als je zeker weet dan het goed staat? En stel je dus uit.

Het gaat om persoonlijkheid. Niet of Het Goed Is, volgens een standaard die niet bestaat, of ook maar door iemand is verzonnen. 

Ik ruik oefenterrein.  

En nu ik er over schrijf, zie ik al plekken in huis. Waar de twee schilderijen van de kinderen staan bijvoorbeeld. Die op de foto is geschilderd door Felix toen hij 5 jaar was. Ik heb daar een witte coltrui aan en een pony, zoals je ziet.

Kijk jij eens rond, wat heb je al, zo’n bijzondere plek? Voel je, de glimlach, dat je er warm van wordt? Typisch jij.

Ik ga eens wat proberen de komende tijd. Gewoon doen. Als ik ‘t niet mooi vind, dan verander ik het weer. Een hoofdstuk als dit haalt de perfectie er uit en brengt de lol en moed er in, fijn.

Mooie, zonnige avond & liefs,

Barbara 

PS vertel me over jouw plekken in huis, die typisch jij zijn, of je herinneringen aan zo’n plek, je plan. Ik vind het heerlijk om te lezen.

Struinen voor de lol

Sarah schrijft over struinen. Markten en garage sales afstruinen. Voor de lol, niet voor de heb. 

Vroeger vond ik dat heel leuk, als kind, en een paar jaar geleden ook nog wel. Alleen kom ik vaak thuis met wat ik niet nodig heb. Nog een schoteltje en een bloempot. 

Het Waterlooplein heb ik heel wat afgestruind, bijna dagelijks bijna toen ik daar woonde. Van de Albert Heijn naar huis, over het Waterlooplein. Niet op zoek, wel open. Dat bedoelt Sarah.

State of mind

Ze schrijft over een state of mind. 

De verwachting dat je gaat vinden wat je je hele leven al zoekt, en je hebt geen flauw idee wat het is. Je laat je verrassen. Dat is het leukste struinen, winkelen ook, en meer dingen. Voor de lol en zonder noodzaak.

Dan kan er van alles. 

Artist Date

Een soort Artist Date, het tweede instrument uit The Artist’s Way. Een wekelijks uitje met jezelf. Uit nieuwsgierigheid. Niet omdat het goed zou zijn als je eens… Nee, puur uit opwinding en belangstelling. Zo kom je op plekken waar je anders niet komt, ervaar je dingen die je anders niet opzoekt. 

Een Artist Date doe je om voor jezelf te zorgen. Voor je energiepeil en levendigheid. Inspiratie opdoen. Als je alleen vraagt van jezelf en jezelf niet geeft of opvult, dan droog je op. Gaat de rek er uit, heb je geen beelden en geen zin meer. 

Een Artist Date is geniaal. De hele Artist’s Way is dat trouwens.

Nieuwe sokken

Een bezoek aan een vlooienmarkt of tweedehands kledingzaak voldoet helemaal als Artist Date. Weet je wat je daar vaak kan vinden? Vintage sokken en panties. Nog in de verpakking. En bodies. Superleuk en feestelijk. Nieuwe sokken zijn sowieso feestelijk vind ik :-)

Mooie avond & dank je wel voor het meelezen en je comments op Instagram en per mail. En ook, voor jouw prachtige productie en ervaringen in het 100 Dagen Project, ik ben blij dat je meedoet.

Liefs, 

Barbara

PS toen ik vanmiddag deze foto maakte, voelde het alsof ik door de pioen struinde, door straatjes waar je niet gauw komt.

Verzamelen

Wat verzamel jij? 

Wat heb je ooit gevonden, waarvan je nog precies weet waar, wanneer en met wie? 

Dat kan zijn buiten, op bezoek of in een winkel. En dat ben je gaan verzamelen. 

Als je iemands ogen wilt zien oplichten, dan moet je vragen, ‘wat verzamel je, wat heb je ooit gevonden dat je heel mooi vindt?’

Lyra potloden

Ik vind mijn Lyra potloden mooi, inclusief de hele korte afgeslepen. Juist die. Al zie ik ook waar ik over de top ging. Die set neonkleuren voegde niet meer toe, behalve twee dubbele kleuren in de verzameling. Toen ik de eerste paar zag, was ik verkocht.

En mijn etherische oliën, die zijn prachtig. Er zitten er bij, die zijn bijna niet toepasbaar, of ruiken gewoon vies. Daar werd ik overmoedig, een beetje dwangmatig verzamelen.

Schelpen en stenen, daarvan heb ik nu geleerd dat ik ze terug geef aan het het land of aan de zee. Een paar (...) heb ik er nog en die vind ik prachtig. Ik weet van veel nog precies waar ik ze vond.

Een steen uit de Sinaï, lijkt wel van glas. En eentje met varens er in, fossielen ben ik sowieso dol op. In Algarve vind je stenen die bestaan uit schelpjes. Het mooiste daarvan vind ik het gevoel. Dat je loopt op land wat ooit zeebodem was. Geslepen glas aan Atlantische kust. En in Bretagne, hoog op een klif vond ik een steen, dat moet een vruchtbaarheidsbeeldje zijn, of een Moeder Aarde. Heel oud volgens mij.

Klopt het nog?

Soms klopt een verzameling niet meer. Al lichten je ogen nog op bij de herinnering.

Daar gaat dit hoofdstuk over.

Voor rust en ruimte in je huis = in jou, vraag jezelf: ‘ben ik nog blij met mijn verzameling?’ Kopjes, borden, boeken, lijstjes, vazen, bloempotten? Of staat het stof te vangen? Wordt het tijd om iemand anders blij te maken met die verzameling? Breng je het weg naar de kringloopwinkel? Zoals een visser terugzet in het water? 

Simple Abundance gaat over genoeg. Dat je voelt, wanneer is het genoeg. En dat is altijd in beweging en afstemmen. Dat is leven :-)

Liefs B

Je liefste bezit

‘Wat zou je meenemen als er brand was?’ ‘Wat neem je mee, als je maar drie dingen mag meenemen naar een onbewoond eiland?’ Deed jij vroeger ook dat spelletje?

Volgens mij zei ik dan foto’s en mijn knuffel.

Als ik de vraag nu zou beantwoorden? De kinderen, man en de hond. Dat zijn er vier, dat mag ook. Ik zou geen spullen kiezen. 

Deze blog gaat over opruimen.

Achterstallig onderhoud

Vanmiddag hebben we de ramen gewassen, een grote klus. Driekwart van ons huis bestaat uit glas. We - Eric en ik - begonnen boven, de kinderkamers. Ik ben daar gebleven. Achterstallig onderhoud. 

We hebben zoveel weggedaan. Van alles stond er uit gewoonte, niet uit belangstelling en al helemaal niet meer uit liefde. 

Rust

Die schone ramen, schone kamers. Schone, opgeruimde, lege kamers. Die stralen zoveel rust uit nu. Ik kom er helemaal van bij. Alles wat ik de laatste tijd heb geschreven, zie ik in de praktijk.

En waar ik al een paar jaar tegenaan hik - hóe krijg ik die kamers fijn voor een tiener? - begint nu helder te worden. Vanzelf, op uitnodiging van de kamers zelf. Omdat er ruimte is gemaakt.

Meditatief schoonmaken

Ik begon met tegenzin en dat ging over in rustig vegen, poetsen en drogen. Omdat ik andere dingen van mijn lijst liet vallen, waaronder schrijven. ‘Dit is belangrijk nu’, voelde ik. 

Het doet me denken aan mijn eigen ruimte opschonen, mijn aura. Daarvoor gaan zitten, andere dingen laten. Omdat het belangrijk is nu, dat ik eerst zorg voor mezelf. Afleiding loslaten, drukte opruimen. Klein onderhoud. Zodat ik weer helderheid heb en ruimte over, voor de ander en andere dingen.

Hoe wil je herinnerd worden?

Het hoofdstuk vandaag in Simple Abundance rondt af met de vraag, die je misschien wel kent van Stephen Covey: ‘hoe wil je herinnerd worden?´ Om de spullen je hebt? Of om de liefde en eigenzinnigheid die je bracht?

Doe mij het laatste. 

Fijne avond & liefs, 

Barbara

Bron:

Simple Abundance, a Daybook of Comfort and Joy van Sarah Ban Breathnach, inspiratiebron van mijn blogs in dit 100 Dagen Project 2020.

De 7 eigenschappen voor succes in je leven, Stephen Covey

Siddhartha van Hermann Hesse

Zorgen voor je aura en energie loslaten, ook van anderen, leer je in de Intuïtie Training

Dingen veranderen

Soms vind je iets heel lang mooi en dan niet meer.  Ben je er op uitgekeken. Past het niet meer bij je.

Dat is normaal, dingen veranderen.

Jij verandert, je energie, wat je nodig hebt in deze fase van je leven.

Iets wat heel lang belangrijk voor je was, kan dat op een ander moment niet meer zijn. Heeft het zijn betekenis verloren. Had je dat toen nodig, en nu niet meer. 

Sarah beschrijft het in dit hoofdstuk aan de hand van inrichting. Die kleuren, die bank, dat schilderij.

Je kan het ook zien in het dagelijks leven. Met bepaalde vitaminen die je slikt, voedingssupplementen. Een steen die je bij je draagt. Eerst denk je er elke dag aan, en dan begin je het te vergeten. Ook met een manier van eten. Eerst voelt het goed, later kan dat veranderen. Een sport. Een serie boeken die je verslond en nu niet meer. Eerst was het heel belangrijk, en dan heeft het zijn dienst gedaan. Kledingstukken, schoenen, een geurtje.

Voortschrijdend inzicht en op een ander punt.

Soms is iets anders dan het plaatje in je hoofd. Dácht je dat je er van hield, of niet. En blijkt het anders. Geeft je lijf iets anders aan. Vaak vinden we dat eng. ‘Oeh, maar dan kan ik het niet volgen, dat is niet logisch’.

Terwijl, het is een leuk instrument, je lichaam. Speel er maar mee.

Kijk eens waar je toe wordt aangetrokken. In de supermarkt bijvoorbeeld. Welke groenten? Buiten, of in een bloemenzaak, welke bloemen? Je lichaam, welke manier van strekken of buigen? Welke kleur, welke geur? Jasmijn is weer heel anders dan Roos, of Den.

Als je het vraagt aan je lijf, wat zegt het dan? 

Je lichaam geeft een antwoord over Nu. Dus in het geval van een bank of paar schoenen zou ik het een paar dagen verspreid over de week vragen, voordat je het de deur uit doet ;-)

Een mooi boek over lichaamswijsheid is ‘Diana, Herself, An Allegory of Awakening’ , van Martha Beck. De hoofdpersoon gaat haar eigen wijsheid ontdekken, en de lezer met haar.

Een roman, geen boek over persoonlijke ontwikkeling, en toch ook wel. 

Mooie avond & liefs,

Barbara

Passie als richtingaanwijzer

Een kort verhaal vandaag. Op dag 50 van Het 100 dagen Project. Dag 50! Op de helft.

De balans opmaken. De afgelopen dagen gaat het over je huis op orde maken. Opruimen, en inrichten. Maar ook als je niet toekomt aan de lades leegruimen, door je huis lopen en zien wat kan blijven en wat mag gaan. Als je geen rust hebt. Dan nog, gebeurt er van alles. Van binnen, wat op een moment zichtbaar wordt. Ben geduldig. Dit is voorwerk, de voedingsbodem. Het schuren en plamuren.

Dit vind ik zo leuk aan een boek als Simple Abundance: het neemt je mee in kleine stappen door je leven. Dag bij dag inspireert het je. Om steeds een beetje meer authentiek te zijn, jezelf. Te herinneren, te durven en te genieten. Je eigen inbreng gaan herkennen en waarderen. Want, er is er maar één zoals jij, die precies brengt wat jij brengt.

Een van mijn lievelingscitaten uit The Artist’s Way is deze: ‘een kleine aanpassing in de baan van een raket heeft een enorme impact op zijn uiteindelijke bestemming’. En zo is het. Geduld, compassie, stap voor je stap. Ineens breek je door en dan zal je merken, ga je als een raket.

Ondertussen, heb oog voor je passie en plezier, volg je nieuwsgierigheid. Dat zijn de richtingaanwijzers van jouw ziel. Verdiep je in wat je verbaast. Merk op wat in resoneert. Waar je naartoe wordt getrokken, waar je energie van krijgt. Herinner je die ene uitspraak of zin, die film, dat boek: wat trekt jouw aandacht. Wat is nou zo typisch jij? Zet die deur dan wat wijder op een kier. Net als een kat, speels, onderzoekend en een beetje brutaal.

Bijvoorbeeld in je huis, je kledingstijl, make-up. Je werk, in je relatie, in jezelf. In je 100 Dagen Project :-)

Liefs,

Barbara

Lees ook de blog Passie. Wat is Passie? En wat niet, wat zijn de clichés?

Passie

‘The only sin passion can commit is to be joyless.’

De enige zonde die passie kan begaan is te zijn zonder genieten en plezier. 

Dat denk ik ook. Als ik zie hoe de planten knoppen vormen, zomerbloemen uitkomen. De geuren, kleuren en smaken, onze zintuigen: dan zijn we ontworpen om te genieten. 

Wat is passie?

Passie is vuur. Passie is levensenergie. Je kan naar je leven kijken als passieloos: pakjes naar de post brengen, vergaderen, schoonmaken, hond uitlaten, auto stofzuigen, naar de bieb, tandenpoetsen. Same old, same old.

Of je denkt bij passie alleen de clichés. Kledingstukken die rondvliegen, salsa tot diep in de nacht, gitaarmuziek, een kampvuur en de fles tequila die rondgaat. En natuurlijk die meest sexy man of vrouw waardoor je de tijd vergeet.

Dan mis je de point van passie in je leven.

Passie is daadkracht, de brandstof van manifesteren.

Tummo: stabiel vuur

Hoewel ik opgelaaid vuur fijn vind op zijn tijd - ik krijg er vaart en energie van - kost het ook energie. Fel vuur is snel opgebrand.

Stabiel vuur is wat je wilt. Dat voelde ik van de beoefening van Tummo, een boeddhistische vorm van mediteren (bekend is geworden als Innerfire van Wim Hof).

Open en aanwezig

Ik leerde er nog meer over van Do-In, een vorm van yoga die letterlijk betekent ‘energie in beweging’. Vuur op haar best voelt open, aanwezig en geïnspireerd. Het stimuleert je, draagt je en zet je aan. Alleen wild, blind gepassioneerd vlieg je uit de bocht. Misschien wel in een burn-out.

Passie geeft richting

Passie, of manifestatiekracht, zit in het totaalpakket van Het Echte Leven. Als je het niet beleeft, er geen gehoor aan geeft, dat verteert het je van binnen. Een bore-out.

Kom uit je hoofd, laat je aandacht gaan naar je hart en onderbuik, en meng zo passie en vuur in de dingen die je doet.

Passie in de Human Design chart

Onderbuikvuur en manifestatiekracht staan natuurlijk ook centraal in Human Design, en niet alleen bij de (Manifesting) Generator en Manifestor. Ben je benieuwd naar passie in jouw design, boek dan een Human Design reading.

Je ontdekt de manifestatiekracht van jouw Type, hoe je die aanwakkert en wat valkuilen zijn, waardoor je opbrandt. In de Full Reading ontdek je daarnaast ook welke talenten of lifeforces jij hebt, waar je warm voor loopt, goed in bent. Waar je in je kracht staat en dat uitstraalt. Over Human Design en de verschillende readings die lees je hier.

Passie is…

Passie is het kweken van kiemen, Indische kers planten in je tuin. Een taart bakken en die warm opeten. Het verzorgen van de zieke hond. Je tenen lakken, benen scheren. Je insmeren met rozenolie. Passie zit in de verjaardag die je je herinnert, het kaartje dat je stuurt. Je yoga serie. Aardbeien maken, met thee, voor je zoon aan zijn huiswerk. Meefietsen met je dochter en zien hoe ze groeit. Passie is gras voelen onder je voeten, de zon in je onderbuik. Zien hoe de clematis bloeit, gele lissen in de sloot. Passie is potloden slijpen, het wisselen van de vulling van je pen. Een schoon opgemaakt bed. Passie is… zoveel. 

Vul jij de lijst aan? 

Liefs, 

Barbara

Bron:

Do In Yoga, Lillian Kluivers, Do In Academy

Tummo, Tulku Lobsang

Vol-ledig

Oops. Een te groot onderwerp voor de tijd die ik heb vandaag.

Weinig tijd, want de hond is ziek en ik zit meer op mijn knieën dan ik sta. Met een teiltje, opruimen wat hij overgeeft.

Dus een volle dag en een lege hond.

The Fullness of Nothing, zo heet het hoofdstuk, de volheid van leegte.

Leegte

De leegte om de voorwerpen. In Oosterse zienswijzen heeft dat evenveel, of wel meer betekenis dan de ingevulde plekken, daar waar iets staat. Een stoel, tafel, lijstje.

In meditaties die ik begeleid of in de intuïtie training leer ik ruimte maken, opruimen. Drukte loslaten. De planken leeg maken, noem ik het ook wel. En dat even zo laten. Kijken hoe het zich wil invullen. Misschien wel met meer van jou. In plaats van ideeën en wensen van anderen.

Creëer leegte.

In je huis. Ruim leeg, de plekken die hun tijd hebben gehad. Die lijstjes, voorwerpen, boeken, kopjes, die jou niet meer aanspreken. En laat het even leeg. Kijk hoe het zich wil invullen.

Mogelijkheden

Ik weet nog dat ik dat zo fijn vond aan mijn nieuwe werkruimte. Ik liet het zo lang mogelijk leeg. Ging ik op de vloer liggen in de zon. De mogelijkheden voelen.

En zo voelt de ruimte nog steeds, als een plek waar veel mogelijk is.

Experimenteer

Dat was het voor vandaag. Tip voor komende week: maak eens een plankje leeg, een tafel. ‘t Aanrecht. Een week of zo. Een experiment. Je kan de spullen bewaren.

Kijk wat daar wil ontstaan. Vast meer van jou.

Nice.

Liefs, Barbara

PS Op de foto de vloer in mijn werkruimte. Veel foto’s maak ik daar, waaronder deze. De vloer heeft een speciale betekenis. Doet me denken aan de vloeren in de boerderij en schuren. De vloer is van cement, niet van beton. Heeft een zachter gevoel. En de vloer is gesmeerd, door een wat oudere man, een vakman met liefde voor een mooie cementvloer smeren en vlinderen. Alleen met de vloer is de ruimte al compleet.

Flair

Hebben we een Nederlandse vertaling voor flair? De alternatieven die ik bedenk zijn ook buitenlands. Elan, schwung. In mijn hoofd blijft flair een beetje statisch, maar mijn lichaam vertaalt het wel.

Je authentieke flair koesteren, zo heet hoofdstuk 23 mei. Dat begint met een citaat van Coco Chanel, ‘an interior is the natural projection of the soul.’

Dan kan je wel begrijpen dat, als jij je persoonlijke stijl begint te ontdekken, het een startpunt is. Van wat nog gaat komen, niet een eindbestemming. 

Het feest begint pas. 

Typisch jij

Dus ga verzamelen, die eigenaardigheden. Die typisch jij-dingen. ‘Nou, als je het me vraagt, ja, ik vind altijd al dit-en-dat leuk.’ Schrijf ze op, verzamel plaatjes. Je hoeft ze niet direct om te zetten in concreet een bank, kast of behang. Je hebt tijd. 

Ik weet er al een paar dingen. Ik houd van beschilderde plafonds. Liefst met iets te zien. Sterren, goud, Oosters. Of Michelangelo, al is dat voor mij wat te druk. En dan vooral in de slaapkamer en op het toilet lijkt me leuk. 

Ik heb ook iets met Japans, fluweel, groen, roze en goud, en hangplanten. En met zacht, open, wit en donzig. 

Twee kanten. Dat verbaast me niet.

Eigenwijs, eigenzinnig

Ik ben benieuwd. Ik ga gewoon eens zitten met zo’n fantasie. Op welke plek, hoe, welke materiaal tijd. En ruimte houden voor proberen, ander moet het goed en wordt het serieus, gaat de lol er af. 

Jouw persoonlijke flair. In je huis? Klinkt dat niet leuk en een beetje ondeugend? Als in Eigenwijs, eigenzinnig?

Ik ben benieuwd, wat zijn typisch dingen voor jou? Iets dat je niet 1-2-3 terug ziet in de meeste interieurs, waarvan je nu denkt, hé, dat vind ik al heel lang leuk. Mail het me, ik vind het leuk om van je te lezen.

En, ik vind het fijn dat je de tijd neemt en met me meeleest.

Liefs,

B

Droomhuis

Het huis van je dromen. Daar gaat het hoofdstuk vandaag over.

Dat doet me denken aan hoe vaak je voorwaarden stelt, waar je droomhuis aan moet voldoen. De ruimte, de ligging, het budget.

Start waar je bent en begin met dagdromen. Of je nu in een caravan slaapt, tijdelijk in een motel, een rijtjeshuis of een villa. Begin daar.

Wijze raad

Maak het goed waar je bent. Dat was de wijze raad voor het huis waaruit wij wilden verhuizen. Maak het goed nu. Ruim het op, maak het helder. Maak naar je zin. Zacht, kleurrijk, geurrijk, wat je wilt.

Dat deden we en toen hoefden we niet meer te verhuizen. Het was goed. En toen kwam dit huis ineens langs, waar we nu wonen. En zijn we verhuisd.

Of je nu wilt verhuizen of niet.

Vanuit tevredenheid kan het groeien, wat je wenst. Als je focust op tekort, niet mooi, niet genoeg, dan focus je daarop en groeit die ontevredenheid.

Waar je op focust groeit

Concentreer je op de mogelijkheden in je huis, niet op de problemen. En door te dromen krijg je ideeën. Droom voorbij je overtuigingen dat jij het niet in je vingers hebt, een fijn huis. Droom groot en zet kleine behapbare stappen.

En geef het tijd om te groeien.

Mooie avond & liefs,

Barbara

Nestelen

In mei leggen alle vogels een ei.

Ik vind dat altijd zo’n schattige zin. Ik zie ook heel veel vogels in de tuin op dit moment, bezig met hun nest en voeden.

En jij?

Jouw nest

Vandaag, neem even de tijd om te voelen, heb jij een nest in huis? Zijn er plekken in huis waar jij opkrult en ontspant?

Is er een plek waar jij kan bijkomen en opladen? Zonder dat je je hoeft terug te trekken. Is er zo’n fijne plek, waar iedereen in huis ook is?

Kijk rond en voel, zijn er plekken waar je je echt comfortabel voelt? Zo niet, vraag dan wat het huis nodig heeft, zodat jij er wel kan nestelen.

Fantaseren met compassie

Met compassie, niet met de zweep. Het kan zijn dat je jezelf achteraan de rij zet om voor te zorgen. Alle snaveltjes open en je vergeet jezelf.

Ga fantaseren, nieuwsgierig. Een fijn kussen, een handige bijzettafel. Je lievelingsboek in zicht? Bloemen, een lampje? Meer kussens? Behang, een IXXI? Een fijne stoel, een schilderijtje. Schuiven met de bank voor een ander uitzicht?

Inspiratie

Voor inspiratie, ga in je gedachten langs huizen, waar je vroeger woonde, of waar je bent geweest en waar je je direct thuis voelde. Wat zijn de ingrediënten van dat nest?

Persoonlijkheid is wat in mij opkomt. De eigenheid van de bewoner, dat vind ik heerlijk in een huis. En een lekkere plek om te zitten, planten, bloemen en geur.

Fijne Hemelvaart. Dat was vorig jaar de eerste dag dat ik een verhaaltje schreef in mijn 100 Dagen Project. Het gaat over Will Smith, synchroniciteit en Hemelvaart. Je leest het verhaal hier.

Mooie zonnige avond & liefs,

Barbara

Rondstruinen en liefkozen

Vandaag over de kunst van rondstruinen. 

Meditatief ronddwalen door je huis. Herschikken. Een kussen opschudden. Een fotolijstje afnemen, zilver poetsen - als je dat hebt. Ik had het nooit, nu wel, van de oma van Eric, gebruikt in de dansschool.

Een theepot, een koffiekan, een theezeefje en een suikerpot. Superschattig. Ik laat ‘t vaak zwart worden. Is een sluitpost, zilver poetsen. En toch, nu staat het te glimmen, was het maar een kleine moeite en staat het prachtig.

Zilverwerk

Het doet het me denken aan een keer, een paar jaar geleden, dat we overnachtten in een hotel, op de terugreis van zomervakantie naar huis. We kozen het hotel op de gok, aan het Lago Maggiore, inclusief het inventaris en het personeel onveranderd sinds de jaren ‘70. Het leek wel een filmset.

Ook daar stond dat zilverwerk, precies die kannen. En daar kregen we koffie en thee uit bij het ontbijt.

We bleven er nog een nacht, zo leuk.

Wanderen

Rondstruinen door je huis. Dat is genieten en je hart ophalen. Wanderen. Kijken in de spiegel en tevreden zijn met wat je ziet. Mijn zus, zusje en moeder zijn heel goed in dat schikken en herschikken van spullen. Mam vindt dat van mij ook. Vaasjes, lijstjes, kaarsen, planten. Pronkplekken. Persoonlijke plekken in de openbare ruimte.

Dat ronddwalen in je huis, schikken, afstoffen en oppoetsen. De bos bloemen op die plek, schone waxines. Dat is de kers op de taart. De kroon op je werk.

Vandaag heb ik het huisje voorbereid op de retraite die morgen start. Lekker schoon, verse bloemen. Daar kan ik ook heerlijk doorheen lopen. Genieten van de geur, handdoek recht, kussen goed. Op de foto het veldboeket nog in papier, morgen op tafel.

Mooie avond & liefs,

Barbara

Innerlijke schoonmaak

De lente heeft de schoonmaak als traditie. 

Je kan die ook dagelijks doen. Geen sapvastenkuur, maar dagelijks onderhoud.

Van je hoofd bijvoorbeeld. De schoonmaak van mentale rommel, fuiken en struikelblokken. 

Assepoester

Wat zijn de situaties waarin jij steeds je pump verliest? Ik zie terwijl ik schrijf het beeld van Assepoester voor me. Dat ze net voor middernacht wegrent en haar schoen verliest. 

Ren je ook door de dag? Overal net later dan je wilt? Je pump verliezend onderweg. Nog meer tijd kwijt, hinkend terug, pump tussen de tegels vandaan en dan nog wat op je bord, namelijk de schoenmaker of nieuwe schoenen?

Plan je rust

‘s Ochtends, voordat iedereen wakker is, 15 minuten, een half uur. Jij met jezelf en de stille wereld. Ik vind het heerlijk. Elke ochtend is een cadeau. Voordat ik deze tijd voor mezelf inruimde, had ik het gevoel dat ik werd geleefd. Nu sta ik op en voel ik dat ik leef.

‘s Avonds. 15 minuten voor jezelf. Die vind ik moeilijker om te vinden. Meestal maak ik daar gebruik van geleende tijd, ben ik moe maar blijf ik nog even wakker.

Sarah zegt in het hoofdstuk vandaag, ‘speel ‘s avonds de video af van je dag, neem afscheid van de dag en bedank die.’ Kom tot jezelf. Lees een gedicht (Kahlil Gibran!), luister muziek, ga in bad. Zit in de avondzon, loop een rondje, alleen of samen.

Nu met de hond neem ik die tijd wel, alleen wat te laat. En als ik eerlijk ben, is dat een kwestie van discipline. Gewoon afspreken met mezelf, iets eerder, B. En dan doen :-)

Mooie avond & ben lief voor jezelf. Doen hè?

Barbara

Simpel en eenvoudig

Ik was bij de bloemist vandaag. Meestal bestel ik bont en afwisselend, zowel de kleur, soort en lengte. Vandaag stap ik binnen en zie ik pioenen. 

Die worden het dan, natuurlijk. Net als aardbeien en kersen. Echt lekker zijn ze in het seizoen. ‘Alleen pioenen of met iets erbij?’, overleg ik met de dame. ‘Als je er iets bij doet, dan vrouwenmantel’, zegt ze. Alleen al om de naam ben ik akkoord. En ik zie het, prachtig zacht zomers.

Het resultaat lijkt op mijn bruidsboeket. 

Eenvoudig

Eenvoud, dat was de vraag. Hou ik het eenvoudig vandaag?

Daar gaat het vandaag ook over in Simple Abundance. Simplify, simplify, simplify. Zo heet hoofdstuk 18 mei.

Heerlijk. Simpel met nadruk. 

Jezus, Mohammed, Buddha, Lao-Tzu, Joodse profeten, de Sufi, Hindu zieners, Katholieke heiligen, de Shakers, de Quakers, de Amish. Geen van allen hadden ze rommellades, zegt Sarah. Ik weet het niet zeker, ik was er niet bij, maar ik word al rustig van het rijtje namen.

Ademruimte

De ademruimte waar je naar snakt, verbaas je niet als je die vindt door op te ruimen, zowel je lades, kasten en je agenda. Open, helder en simpel.

Liefs, B

Rommelfuiken

Rommelfuiken. 

Lades in het bijzonder. Al kunnen kasten er ook wat van. Kleding-, beddengoed en voorraadkasten. En opbergruimtes. Zolders, schuine hoeken met een schuifdeur er voor. Waar je spullen in kwijt kan en dan aanduwt. 

In dit huis staan we op het punt wat schuine hoeken af te timmeren en ik wil er geen schuifdeurtjes in. Uit zelfbescherming.

Rommelfuiken drukken je levensgeluk

Ik schreef al eerder. Onze verhuizing heeft veel rommelfuiken opgelost. Voor een groot deel voor de verhuizing en de laatste zet nadat we hier waren ingetrokken. 

Als laatste stonden in de werkruimte van Eric nog zo’n veertig verhuisdozen opgestapeld. Allemaal spullen van mij, en een beetje van de kinderen toen ze klein waren. Echt keurig netjes opgestapeld. Zo mooi dat het bijna leek alsof ze er hoorden. Ze stonden niet in de weg en konden er rustig nog een jaar zo staan. 

Deadline

Maar daar kregen ze de kans niet voor en ik ook niet. Ik kreeg een deadline van Eric, ‘wat er over twee weken nog staat, gaat weg’. Ik sputterde wat, maar wist ook dat ik deze kans met twee handen moest aangrijpen.

Ik heb ze opgeruimd. In een paar dagen. Heerlijk. Ik weet niet eens meer wat er in heeft gezeten.

Wat is het fijn als rommelfuiken weg zijn. Lades leeg, kasten schoon. Net als een opgeruimde Drive, fotofolder en e-mailbox.

Beginnen

De kunst is gewoon beginnen. Met als belangrijkste tip in Simple Abunance vandaag: doe niet te veel in een keer. Plan realistisch. Anders blaas je jezelf op en ben je ontevreden over je werk. Want je hebt het niet af. 

Eén kamer per maand. Easy does it. Wat al jaren vol staat, hoeft niet in één dag leeg.

Of één lade, één kast. De medicijnkast, de voorraadkast, je sokkenla, la met thee, of de ergste, de lades waar je alles in doet, van post, tot huiswerk, handcrème, antihistaminepillen, bakjeszegels, kauwgom, postzegels, bonnen en sieraden. Schroefjes, moertjes, scherven in de hoop dat je ze lijmt.

De plek die het meest centraal is en die je gebruikt om het huis snel optisch op te ruimen, terwijl het onbewust knaagt. 

Black hole

Daar kan het letterlijk de spuigaten uitlopen. Vallen belangrijke papieren er aan de achterkant uit, op plekken waar je ze echt niet meer kan vinden. ‘Black holes’ noemt Sarah die en dat vind ik wel een hele goeie. 

Je kan het zien door een Feng Shui bril. De energie hoopt zich op in rommelfuiken en jij haakt er op. Het kost je meer energie om ze te negeren dan op te ruimen. Om er iets te vinden, om de black holes in te gaan met je arm, om de stapel te herschikken als je er weer iets bovenop legt, of er tussen schuift als het belangrijk is, zodat het niet in een black hole verdwijnt, 

Een opluchting dat het geeft als je zo’n plek hebt aanpakt.

Het enige wat je hoeft te doen is te beginnen. Voldoende vuilniszakken pakken, die alvast open zetten. En dan de la of kast legen. Op de grond, op het bed, op het aanrecht. Zo, en dan moet je wel. Dan doe je het. En dan ben je klaar. 

Opgelucht, tevreden en blij

En trek je nu de lade open, dan komt er gewoon muziek uit, of sterretjes, bloemengeuren. Ben je opgelucht, tevreden en blij. ‘Was dat nou zo moeilijk?’, vraag je jezelf dan af. Wel blijkbaar, want het is herkenbaar en Marie Kondo’s Opgeruimd verkoopt niet voor niets zo goed. 

Onderhoud

Dan de kunst van het onderhoud. Mijn Drive, e-mailbox en fotofolder zitten alweer vol. Ik weet wel hoe het werkt. Gewoon doen. Discipline. Vast morgen meer, misschien iets over verleiden.

Tot dan & voor nu, mooie zondagavond,

Barbara

Meditatief lopen door je huis

Dromerig wandelen door je huis en als perfectie je op de hielen zit, dan in hoog tempo.

Dat is het onderwerp van vandaag in Simple Abundance. En dag 40 in het 100 Dagen Project.

Een huis dat klopt

Het hoofdstuk vandaag gaat over: het huis! Die had ik niet zien aankomen, ik dacht dat Sarah het onderwerp had afgesloten.

Ben blij van niet, want nu kan ik beschrijven wat me raakte in het huis, waar ik gisteren op bezoek was.

Alles daar in huis is blij met elkaar. De kleuren, de planten, de tuin, de bloemen, de meubels, de schilderijen. Zelfs de bank, die op de lijst staat van te vervangen spullen, is blij met de plek op die lijst en pronkt geduldig en tevreden tot het zover is. 

De tuin en het interieur voeren gesprekken met elkaar waar wij geen weet van hebben. Fluisteren, giechelen als twee meisjes van 11. Je hoort het niet maar voelt het wel, ze zijn blij. De planten stralen, de kleuren zingen. 

Een heel eigen huis. Ik zag alle bewoners en die gedijen daar.

Het voelde zoals ik eergisteren schreef, dat wat jouw huis ademt, is jouw energie en die is zo uniek. Sta daar bij stil en waardeer je inbreng.

Hoe je dat doet? Zo bijvoorbeeld, met de opdracht van vandaag.

Eerst, ter herinnering, het hoofdstuk van gisteren.

Goed voor nu, niet voor altijd

Het hoofdstuk over progressie, in plaats van perfectie, heeft Sarah ingevoegd, zodat je daar bij de opdracht van vandaag niet op blijft hangen. Op perfectie. Want ik ken er genoeg, mezelf inclusief, die stilvallen bij het maken van keuzes voor hun interieur.

Het Moet Perfect. Het Enige Juiste. Voor Altijd. Als ik Hard Genoeg mijn Best Doe, NaDenk, dan kom ik er wel achter Wat Het Is. 

Terwijl precies dat, nadenken, komt tussen jou en je helderheid, je zomaar Weten wat je wilt. Voor nu, niet voor altijd. 

De opdracht is:

Meditatief lopen door je huis

Ergens in de komende week loop je meditatief (= bewust van je billen en je voeten) door het huis, met pen en papier. Heb je geen tijd, des te beter, doe het dan in 10 minuten, die heb je wel en daarmee pareer je je hoofd.

Schrijf op, alles dat niet voldoet aan de volgende criteria:

• Mooi?

• Bruikbaar?

• Raakt het je hart?

Die laatste is natuurlijk dezelfde als ‘Does it sparkle Joy?’ van Marie Kondo, word je er blij van?*

Sentimentele waarde

Bij sentimentele waarde vraag je ook, ‘word ik er blij van?’ Of voel je je verplicht het te houden, vind je het zielig voor de gever? Neem even de tijd om te voelen of jij op die basis je je huis wil inrichten. 

Heeft het emotionele waarde voor iemand ánders in huis? Verplaats het dan naar de ruimte waar die persoon het meest is.

Er komt al iets in me op. Een schilderij in onze slaapkamer, het huwelijkscadeau van de ouders van mijn man. Dat schilderij gaat verhuizen naar de werkruimte van Eric. Dat weet ik al een hele tijd en nu weet ik het zeker.

En ik weet al iets voor in de plaats. Een IXXI, geheimzinnig en exotisch. Een beetje zoals wilde perziken, niet lekkerder dan gewone, maar ze klinken wel leuk.

Maak ruimte voor nieuw

Dus, ga op pad, in je huis, met pen en papier, en je eigen toestemming voor proberen en progressie op zak. Schrijf op. Dat wat er al eeuwen staat, maar voor jou niet klopt. 

En dan, één kamer per maand, haal je de spullen van je lijst, uit die kamer. En waar je ruimte vrij maakt, maak je ruimte voor nieuw, dat is een natuurwet. 

Go. En vergeet je humor niet. 

Mooi weekend & liefs, 

Barbara 

* Wil je meer structuur dan deze opdracht geeft? Het boek Opgeruimd van Marie Kondo neemt je mee door je huis volgens het principe ‘word je er blij van?’ Je krijgt dat ook opvouwles en diepgaande actie. Ik heb het gevoel dat wat ik hierboven beschrijf ook veel doet. Als Marie een te grote stap is, hou het dan klein. Progressie, geen perfectie.

Progress, not Perfection

Progress, not perfection.

Ga voor ontwikkeling, niet voor perfectie.

Dat is een prachtige om te onthouden. Een korte zin en veelzeggend. Eentje die de deur direct weer open zet, als je vast bent gelopen.

Als het niet perfect hoeft, dan zou ik…

Een andere favoriet van mij is, ‘als ik het niet perfect zou hoeven doen, dan zou ik proberen…’ Hoeveel energie er dan vrijkomt! Een heleboel levensenergie. Ik zie het beeld voor me van nieuwsgierigheid, enthousiasme en onderzoeksdrang, achter een glazen wand, dringen tot het naar buiten mag. Vies en nat worden!

Perfectie

Perfectie. Ik heb er al veel over geschreven. Mijn vorige 100 Dagen Project gaat daar over, het proces van perfectie loslaten. In mijn eerste evaluatie schreef ik, ‘met elke blog die ik publiceer, sterft een stukje perfectionist in mij.’

En gisteren nog in de nieuwsbrief, ‘gelukkig heb ik die strijd vorig jaar geleverd, dat is het voordeel van een tweede ronde’.

Deze ronde heeft weer eigen uitdagingen overigens. Ik schrijf mijn evaluatie nog en hou je op de hoogte. Ik heb het nog niet helemaal helder.

Jij ook doen hè, als je meedoet met het 100 Dagen Project. Een evaluatie, al is het in je hoofd. Ook al ben je gestopt of niet eens gestart. Het is leuk om te kijken naar je wensen, verlangens, wat het voedt, waar je op afhaakt, wat er tussenkomt. Hoe je met jezelf omgaat.

Heel

Je hoeft jezelf niet op de kop te zitten als je de dingen graag mooi, af en heel hebt. Dat is een prachtige eigenschap.

Er is een punt waar je oversteekt, en dat mag je in beeld krijgen. De grens waar je niet tevreden bent, het jezelf kwalijk neemt als het niet zo af is als je hoopte. Dat je je daar slecht over voelt, minderwaardig, onrustig. Dat je met geleende tijd en energie gaat proberen het toch heel te krijgen.

De kunst is om dat punt te herkennen. Ik voel het aan mijn humeur. Als ik serieus word, ga klagen, chagrijnig en snauwen. Als ik in mijn hoofd ergens anders ben dan waar mijn lijf is. De belangrijkste indicatie is dat ik me onvrij voel en mijn gevoel voor humor kwijt raak. Dan wordt het tijd om het los te schudden en afstand te nemen.

Als je dan toch doorgaat, dan is het interessant om te kijken waarom. Ben je dan liever, een beter mens? Voor anderen, voor jezelf?

Time out

Progress, not perfection.

Tot slot nog eentje die de weg direct vrijmaakt: ‘ik lever de kwantiteit, The Force (God, het Universum) oordeelt over de kwaliteit’.

Nu bijvoorbeeld. Tijd voor een punt. Niet volledig over perfectie, daar kan je een heel boek over schrijven. Maar wel mooi aangestipt.

Liefs,

Barbara

PS over perfectie, en vooral het verlangen naar heelheid. Als dat jouw leven lang al een thema is, dan is het de moeite waard om iets te lezen over womb twin survivors. De theorie dat een zwangerschap is gestart als een twee- of meerling en dat daarvan een eenling is geboren, de overlever die verlangt naar heelheid. Althea Hayton heeft er veel over geschreven. Als je vragen hebt, mail me.