Free Solo
Elke dag een verhaal schrijven en vooraf niet weten waarover; dat voelt als kijken naar de film Free Solo.
Free Solo gaat over een jongeman die een onmogelijke berg beklimt zonder touw. Een activiteit, het is mooi meegenomen als je die overleeft. Kijken naar Free Solo was voor mij een adrenaline stoot van 100 minuten: klamme handen, een korte, hoge adem, suizende oren en een vernauwde blik.
Zo ongeveer voelt het om elke dag een verhaaltje te schrijven: alsof ik kijk naar Free Solo. Een beetje overdreven, ik geniet er vooral van, maar toch, het is spannend.
onuitputtelijk
Het aantal verhalen lijkt onuitputtelijk. Alsof de ideeën vrij rondzweven en opgeschreven willen worden. Als niet door mij, dan wel door iemand anders. De ideeën komen bij voorkeur langs als ik mijn handen niet vrij heb: onder de douche of in de auto komen ze. Ik neem me voor om ze te onthouden, maximaal twee stuks, maar dan ben ik ze soms toch kwijt. ‘Die hadden te veel haast’, denk ik dan, ‘die zijn door iemand anders opgeschreven nu’.
Ik ben benieuwd wat ik nog ga tegenkomen. Komen er momenten dat ik geen inspiratie heb? Geen verhaal in mijn vingers? Ik maak anderen deelgenoot van hoe ik denk en leef en weet niet of dat boeiend is om lezen. ‘Het enige dat telt, is dat jij ervan geniet’, zegt mijn man. En zo is het.
Vertrouwen
In The Artist’s Way heb ik geleerd, en dat is mijn mantra: ‘ik lever de kwantiteit, The Force zorgt voor de kwaliteit’. Of wel: ik schrijf verhalen en oordeel niet over het resultaat. Dat laat ik over aan het Universum, God of hoe je het wilt noemen. Vertrouwen, loslaten en meegeven met de stroom. Niet tegenspartelen. En als ik spartel: ook goed. Ademhalen en doorgaan.
10 stuks
De blogs. Soms is het een verhaal, een bespiegeling of overpeinzing, een observatie. Of ik noem het een stukje. Ik heb er nu 10 geschreven.
Ik vind ze allemaal leuk, heb geen favoriet. Naar de kapper vind ik leuk omdat ik in vogelvlucht vertel over mijn leven, aan de hand van naar de kapper gaan. Per geluk vind ik een lieve woordspeling. Narcissen en goudsbloemen van Hella Haasse: ik ben dol op die verspreking. In Joy wil ik meer zeggen dan me lukt in de tekst, maar de intentie is goed. In Ronald Goedemondt stoei ik met Ronald en mezelf en vind ik een vorm van vrede, voor nu. Nieuwe ronde, nieuwe kansen gaat over nieuwe maan, is lekker kort en toch informatief. Naar de kapper 2 was de begintekst van Naar de kapper 1, maar bleek een tekst op zich. Karma is misschien wel mijn favoriet, omdat dit verhaal onverwacht tussen mij een een ander verhaal kwam. Ik schreef Karma in 3 minuten. Hemelvaart en Pinksteren vind ik allebei erg leuk, ze staan bol van de synchroniciteit; alsof door de viering, de energie van die feestdagen toch een extra dosis inspiratie beschikbaar was. In het verhaal van gisteren, Op mijn rug, kom ik even bij van alle woorden.
100 dagen project
Op naar de volgende 30 verhalen. Ik schrijf de stukjes binnen mijn 100 dagen project. Het schrijven kwam als een verrassing, ik schrijf anders nooit, geen verhalen in ieder geval. Ik denk dat het komt door de cursus creatief schrijven die ik onlangs deed, het plezier dat ik daarin had. Naast de dagelijkse detailfoto en bespiegeling, nu dus ook korte blogs. Ze staan dagelijks op deze pagina.