Kleine Barbara
De Ochtendpagina’s zijn drie bladzijden A4 formaat met de hand geschreven tekst.* Het is het eerste dat je doet in de ochtend. Plassen, koffie, je ochtendpagina’s doen. Brain drain, zoals Julia Cameron het noemt, of ik: de prop uit de pijp, zodat je weer kan doorstromen. Alles wat in je hoofd zit en jou ervan weerhoudt om beschikbaar aan je dag te beginnen, dat schrijf je op.
Kleine zorgen, grote zorgen, geen zorgen; het maakt niet uit, je schrijft ze in je Morning Pages. De kattenbak verschonen, de druif toppen. Je moet de ramen nodig wassen, een cadeautje kopen, de jongste is jarig. Je wilt op vakantie, was je maar yogadocent. Je hebt geen zin om te vrijen, je hebt heel veel zin om te vrijen. Je baalt van je werk, je hebt een fantastisch plan. Je bent moe, had je maar gesport. Je hebt heerlijk gesport. Alles kan je kwijt, het is uit je hoofd. Je bent beschikbaar voor de rest van de dag.
Wat je ook kan doen in je ochtend pagina’s is praten met je kleine ik. Je jonge jij. Je oorspronkelijke ik of innerlijk kind. Misschien wel je ziel. Of je intuïtie. Ik weet niet hoe het zich aandient voor jou. Mijn kleine ik is onbevangen en nieuwsgierig. Ze zegt gewoon wat ze wil. Niet geredigeerd of sociaal wenselijk. Ze klinkt verrassend eenvoudig en direct. Meestal opgewekt als in, vol vertrouwen.
Toen ik begon te praten met Kleine Barbara, de eerste keer dat ik The Artist’s Way deed, kon ik haar nauwelijks vinden. Ze zat ergens ver weg, niet meer gewend dat haar wat werd gevraagd. Ik moest haar voorzichtig benaderen. Ze had klein plekje in het donker. Maar als een vonkje dat blijft, was ze daar.
Behoedzaam ging ik met haar praten. Vragen stellen. Eerst op gepaste afstand want ze vertrouwde me voor geen meter. Een volwassen vrouw met de denkmachine op volle toeren. Dus bleef ik gewoon in de buurt, op mijn hurken en zei hallo. Dat was het. Zoals je doet bij een schuw katje, waarvan je ziet dat ze wel aangehaald wil worden, maar niet durft. En niet-durven, schuw zijn, dat is aangeleerd, dat is de buitenlaag. Dat is niet je oorspronkelijke deel.
De gesprekjes die ik heb met Kleine Barbara kan je zien als Voice Dialogue. Je praat met een deel van jezelf. Het deel van jou dat denkt in mogelijkheden en niet in bezwaren.
De grote ik was gewoon, ik, zoals ik mezelf ken. Vrouw, moeder, echtgenote, vriendin, coach. Al die rollen die je vervult in je leven. Vaak ook gekenmerkt door verantwoordelijkheid, bedachtzaam, serieus. Moeten. De belangrijke dingen eerst. Ik miste daarin iets. Kleur? Beweging? Vertrouwen? Plezier? Een nieuwe stap? Dat waar Doe Maar over zingt, Is dit alles?
Naarmate ik haar meer opzocht, Kleine Barbara, en haar meer toevertrouwde, als in: vragen stelde, kreeg zij ook vertrouwen. Dat ik weer aanwezig was. En dat ging heel snel. Sorry, zei ik, sorry dat ik je zolang heb genegeerd. En het was al goed. Niet dat langdradige. Hup, kom, dansen, spelen, wat wil je doen? KB vermaakt zich prima. We brengen nu veel meer tijd door samen dan voorheen. Ik weet niet wat ze de rest van de tijd doet. Bloemen plukken, katten knuffelen, lindes ruiken, dansen, lezen, schrijven, spelen, tekenen, op pad, op haar rug in het gras, praten met wolken. Lachen. Heel veel lachen. Gewoon zomaar, omdat ze leeft, zoals kinderen doen, in het moment.
In de ochtend pagina’s stel ik vragen als, ‘KB, zeg jij er eens wat van?’ ‘Hoe zie jij dat?’ ‘Wat zou jij doen?’ En een favoriete, ‘waar heb jij zin in vandaag?’ Je maakt contact met je intuïtie en de antwoorden zijn helder, simpel en meestal vol humor.
Als ik nu met KB praat, de afgelopen dagen, dan zegt ze ‘oh, nu even niet! Jij met je schrijven en inspiratie en plannen! Het is warm, ik wil even liggen, op mijn rug, met aardbeien en een boek!’ Dat begrijp ik dan wel, dat wil ik ook wel.
* De Ochtendpagina’s is het eerste instrument waarmee je werkt in The Artist’s Way. The Artist’s Way is ontwikkeld door Julia Cameron. Het is al meer dan 25 jaar een beproefde en inspirerende methode om blokkades te doorbreken en een stroom op gang te brengen, van vertrouwen, compassie en creativiteit. Veerkracht, of de kunst van leven kan je het noemen. Ik noem het vaak het resetten van je computer, het defragmenteren van je harde schrijf. Malware eraf, ruimte creëren, processen vereenvoudigen, de flow terugbrengen. Een grote schoonmaak of klein onderhoud, al naar gelang waar jij aan toe bent. Over weten en niet-weten, leren leren, moed, doen, acceptatie en steeds meer jezelf durven zijn. Als jij het naar je zin hebt met jezelf, hebben anderen het ook naar hun zin met jou, en jij met hen.
Lees meer over The Artist’s Way op de website van Julia Cameron en lees hier over hoe ik er mee werk.