Pinksteren
Gisteren vond ik een roze veer. Bij de Kartfabrique in Maarssen. We vierden zoon Felix’ verjaardag. Ik vond de veer, knal fuchsia roze, en vroeg me af; is dit een engelen teken?
Ja, dacht ik. En ik dacht aan Pinksteren. Toen viel ik gerust in slaap: ik heb een verhaaltje voor morgen. Want ik wist, vandaag is het Pinksteren, ik zou het opzoeken - wat betekent Pinksteren, en dat zou te maken hebben met de veer. Naast dat pink roze is.
En zo is het. Met Pinksteren vieren we de uitstorting van de Heilige Geest. Daarbij denk ik onwillekeurig aan seks, plezier en City of Girls, het nieuwste boek van Elizabeth Gilbert. De roze veer is een engelen teken en wel van de hoogste orde.
Of ik geloof in engelen? Ik weet het niet, ik geloof er niet-niet in. Het is fijn als je er in gelooft en daar steun aan hebt. Het is niet fijn als je er in gelooft en je hebt er last van. Zoals mijn zus en ik lang, nadat we te veel verhaaltjes achterop het tiener tijdschrift Club hadden gelezen, hoe heette die rubriek, Het zwarte gat? Over paranormale ervaringen. Had een meisje een man met een hoed op de rand van haar bed zien zitten. Ik heb maandenlang niet meer naar de rand van mijn bed durven kijken en mijn zus heeft er nog last van.
Jaren later, tijdens de reading opleiding bij het Centrum voor Leven en Intuïtie heb ik wel een keer iemand zien staan in de hoek van de kamer - een indiaan. Toen de readie de kamer uit was, vroeg ik aan mijn mede-reader, ‘zag jij hem ook staan?’ Ja, zei hij.
De toenmalige directeur van het CLI, Martin McCuskey, noemde dat spoken. Wezens zonder lichaam. Wij zijn wezens met een lichaam en je overleden vader, bijvoorbeeld, is een wezen zonder lichaam. En Martin is Amerikaans dus hij sprak het uit als speuook. Zo zeg ik het nu ook, dat maakt de materie lichter. Want een beetje spannend vind ik het toch. De enige les die ik heb overgeslagen bij het CLI is toen we naar een begraafplaats gingen, om met speuoken te praten.
Maar een spook, of wezen zonder lichaam, dat is geen engel, engelen zijn van een andere orde. Ik vond Engelen in mijn haar van Lorna Byrne een mooi boek en ook geloofwaardig, dat zij ze ziet. Alleen: ik zie ze niet. Ik heb het wel een tijdje geprobeerd.
Bij het zien van een veer neem ik de uitnodiging wel graag aan. Waarom niet? Waar je op focust groeit. Dus, als ik door een roze veer in een speelfabriek focus op mijn seksleven, dan is dat toch mooi.
Fijn Pinksteren!
lees ook: dag 59/100 Hemelvaartsdag