Kersen
Kracht en zoetheid. Curves. Een bite, stevigheid. Kleur. Dat zie ik, als ik kijk in de spiegel van de kers.
Deze oefening vroeg ik een van mijn cliënten om te doen, de Spiegeloefening. In haar geval, de kersenoefening. The cherry exercise.
Ze zei: ‘I am not going to say about myself that I’m juicy.’
‘Ik ga niet over mezelf zeggen dat ik sappig ben.’
Maar ze deed het wel.
Kort daarna ging ze buikdansen. En gisteren zag ik haar, op een foto van haar eerste buikdansoptreden. Gekleed als hogepriesteres, een beetje stout. Stralend, glanzend, met een blos. Net een kers.
Toeval? Of synchroniciteit. Als ik mag kiezen, dan kies ik de tweede.
Het is kersentijd, probeer maar eens, gewoon, voor de grap. Haal adem, kijk naar een kers en zeg, ‘kers, de prettige eigenschappen die ik in jou zie en die je naar me terug spiegelt zijn…’. En dan flap je er spontaan alles uit dat in je opkomt. Hoe meer onvoorbereid, hoe sterker het effect.*
* Uit: Handboek Spiegologie van Willem de Ridder, de oefening in PR uit het fanclubspel. PR staat voor prettige reflectie. Niet voor public relations zoals we dat kennen, wel voor een persoonlijke relatie: die met jezelf.