Tinker Bell
De pioenen waarover ik schrijf in de blog Achterop kreeg ik cadeau van Roos. Roos is mijn schoonzusje, schoonzus eigenlijk, maar dat klinkt zo groot. En Roos is niet groot, ze is fijn. Een soort Tinker Bell. Roos heeft veel hersens anders vloog ze weg.
Ze schreef me een berichtje, nadat ze het mijne las, over de geur van een pioen. Dit is wat ze schrijft:
‘Geweldig Bar! Ik heb dat ook met de rozen in mijn tuin. Er zijn er die geen geur hebben en twee struiken ruiken zo heerlijk. Niet te beschrijven. Ik loop er een paar keer per dag langs om mijn neus en de rest van mij erin te laten verdwijnen. Via mijn neus haal ik zo veel mogelijk roos naar binnen. Laatst was ik de bloemen die uitgebloeid waren aan het afknippen. De blaadjes zijn zo zacht en het is een heerlijk gevoel als zo’n hele roos in je hand uit elkaar valt. Een handvol heerlijk zacht voelende blaadjes. Toen kon ik het niet laten en heb ik ze opgegeten.’
Heerlijk. De tekst, het opeten, het zacht voelende. Wat ik niet heb veranderd in zacht aanvoelend. Want in zacht voelend, dan voelen de blaadjes ook terug naar jou. En dat doen ze ook. Iets wat de spellingscontrole niet begrijpt maar Tinker Bell wel.
Lees ook: dag 73/100 Achterop