OP MIJN RUG
Vandaag wil ik niets liever dan op mijn rug liggen. Met een boek, in de zon, mijn hoofd op een kussen. Zakken en zinken, bijkomen. Liefst op de steiger en als het waait, dan binnen.
Nu zit ik op de steiger. Een kikker rechts, de koekoek links. Ik was al gaan liggen, maar ik had het gevoel dat ik weer overeind moest komen: ik stikte bijna in een verhaaltje. Zoals je geen snoepjes moet eten als je op je rug ligt.
Het beviel me heel goed, gewoon maar liggen. ‘Laat me even met rust’, zei ik. Maar nee, ‘alleen deze nog even’, zei het verhaaltje. Dat ken ik. Je lijkt mijn dochter wel.
Vanochtend in mijn ochtendpagina’s** vroeg ik, ‘kleine Barbara, waar heb jij zin in vandaag?’ ‘Op mijn rug liggen’ zei ze, ‘en lezen, plaatjes kijken om precies te zijn’. Geen woorden meer, even geen woorden. Ik slaakte een diepe zucht van ontspanning. Oh ja, wat heb ik daar zin in, op mijn rug en niks, plaatjes kijken.
Dus dat heb ik gedaan: op de steiger, gekeken naar de grote wilg boven me en geluisterd naar het luisterboek dat Natuur heet.
PS: Ter afronding van mijn ochtendritueel trok ik vanochtend een engelkaart*, zie foto van deze post. Begrip, een engel op haar buik, zich aan het verdiepen in Het Leven. Ook hier, of je nu in engelen gelooft of niet; de kaartjes zijn speels en geven je iets mee, iets dat je kan meenemen in je dag. Noem het een affirmatie. Vaak opvallend kloppend en sowieso een mooie intentie. En waar je op focust groeit.
* Originele Engelkaarten, Kathy Tyler en Joy Drake
** De ochtendpagina’s: de eerste van twee instrumenten uit The Artist’s Way. Ik schrijf er gauw meer over. Alvast even Googlen kan altijd, zoek op Julia Cameron en morning pages of lees hier meer over The Artist’s Way.
Lees ook: dag 69/100 Pinksteren. En dag 61/100 narcissen en goudbloemen van Hella Haasse, over ideeën die rond zweven en gemanifesteerd willen worden.